سرویس اجتماعی ۸دی؛

قانون و مقرّرات در هر اجتماع و مجموعه‌ای ضامن نظم‌ و انضباط افراد آن مجموعه می‌باشد و هر اجتماعی مبتنی بر هر مذهب و یا ایدئولوژی، متناسب با فرهنگ و رسوم خود با وضع قانون و مقرّرات سعی در رسیدن به ایجاد نظم در میان افراد و دوام ارزش‌های خود دارد.

رعایت اخلاق و نظم اجتماعی در جامعه یکی از مسائلی است که نه تنها در قوانین اسلامی، بلکه در قوانین همه ی کشورهای حتی غیر اسلامی و غربی نیز مشاهده میشود. اخلاق و نظم ذیل حقوق اجتماعی افراد میگنجد و بنابراین بخشی از حق و حقوق شهروندان یک جامعه محسوب میشود.

همچنین بحث پوشش و قوانین مرتبط با آن، همواره به عنوان بخشی از اخلاق و نظم اجتماعی مطرح بوده است. از آنجایی که اماکن عمومی و حریم خارج از منازل شخصی، در انظار دید همگان قرار دارد بنابراین هر رفتار غیر عادی و خارج از عرف افراد که موجب برانگیختن احساسات منفی و ناهنجاری های اجتماعی شود، نوعی تجاوز به حقوق دیگر شهروندان محسوب میشود.

برای نمونه ممکن است عده ای معتقد باشند که هرکس در جامعه اختیار خودش را دارد و تنها به خودش مربوط میشود که چگونه پوششی را انتخاب نماید. اما بحث بر سر همین چگونگی انتخاب پوشش است. همانطور که اشاره شد اماکن عمومی سطح شهر، مانند خیابانها و بازار و … متعلق به همه ی افراد و در معرض دید عموم افراد جامعه است. پس کسی حق ندارد با انتخاب رفتار و پوششی غیر متعارف باعث ایجاد برانگیختن حس هوسرانی و لذتهای جنسی افراد جامعه شود. اگر خانمی در کوچه و خیابان با پوشیدن لباسی تنگ و چسبان و کوتاه، و موهای رنگ آمیزی شده و پریشان، موجب ایجاد هیجان و تحریک قوای جنسی جوانان شود، یقینا این حس شهوت در درون جنس مذکر ذخیره شده و آتش شهوت به صورت یک عطش مداوم ، هرلحظه و به هر طریقی به دنبال فوران و کامیابی خواهد بود.

و در بسیاری از موارد این عطش شهوت انسان به چنان قدرتی خواهد رسید که از هر راهی به دنبال ارضای این غریضه ی جنسی خواهد رفت و عقل و عقلانیت به کلی کنار رفته و قدرت شهوت مانند پرده ای بر جلوی چشم فرد دوخته خواهد شد.

به عنوان یک نمونه ی عینی و مصداقی که احتمالا همه ی ما در شهرهای بزرگ مشاهده نموده ایم ، میتوان به تعقیب خودروهایی اشاره نمود که در سطح شهر مزاحم بانوان بدحجاب و بد پوشش میشوند.

اگر اینگونه طرز پوشش خارج از عرف و عقل نیست، پس چرا افراد لاابالی و هوسباز، مزاحم بانوانی میشوند که چنین پوششی را اختیار نموده اند؟

بنابراین قانون به عنوان حافظ و ضامن حقوق اجتماعی افراد، و نیروی انتظامی و پلیس به عنوان بازوی اجرایی قانون، می بایست جلوی قانون شکنی هایی که باعث ایجاد ناهنجاری های بعدی اجتماعی و روانی در سطح جامعه میشود را بگیرد.

به خصوص اینکه در چند سال اخیر بارها مشاهده شده است نیروی انتظامی به افرادی برخورد نموده که بابت قبح شکنی و بدپوششی خود در اماکن عمومی، از برخی افراد مشکوک و مغرض پول دریافت مینموده اند!

مسئله ای که باید در اینجا به آن اشاره کنیم و متاسفانه این روزها به عنوان یکی از آفات محافل سیاسی جریان اصلاح طلب محسوب میشود، رفتار پوپولیستی عده ای از سیاسیون نان به نرخ روز خور در مخالفت با طرح های گشت ارشاد و پلیس نامحسوس نیروی انتظامی است که برای برخورد و تذکر به بانوان و آقایانی که قوانین اجتماعی را زیر پا میگزارند انجام وظیفه مینمایند.

عده ی معدودی از سیاسیون بی تفاوت، سعی میکنند در بازی های سیاسی و انتخاباتی آینده برای خود کیسه دوخته و به جای همراهی با نیروی انتظامی و حمایت از نظم و امنیت اجتماعی به فرافکنی و تشویش اذهان عمومی روی آورند که در این خصوص گفتنی ها زیاد است که خود فرصتی دیگر می طلبد…

به عنوان یک نمونه کوچک میتوان به اظهارات یکی از نمایندگان فعلی مردم رشت در مجلس شورای اسلامی اشاره نمود که اخیرا در مصاحبه با سایت جمهوریت گفته است: «جای انتقاد جدی است که چرا همه اقدامات سلبی است و همه به دنبال شلاق زدن و جریمه و بازداشت کردن هستیم!!….
پلیسی که ده ها مسئولیت سنگین دارد باید وقت خود را به احضار و تشکیل پرونده بگذراند چرا که هر کدام از این ۷هزار نیرو در روز ۴ گزارش داشته باشد روزانه ۲۸ هزار گزارش داریم»
این نماینده ی حامی دولت با مقایسه ای توهین آمیز نسبت به مردم، امربه معروف و نهی از منکر نیروی انتظامی را با حفاظت محیط بانان از جنگل اشاره کرد و گفت: در حال حاضر ۲۷۰۰ نفر برای حفاظت از محیط زیست در کل کشور داریم، بعد ۷ هزار نفر در تهران باشند برای کنترل نامحسوس!!!

نماینده ی مردم رشت در دوره های نهم و دهم، در ادامه با توجیهی آبکی گفته بود: این رفتار دوگانه است چرا که هنوز مشکلات اساسی تر در کشور وجود دارد و هنوز مشکل کار جوانان را حل نکردیم پس نباید با این رویه به این مسائل ورود کنیم!!!

البته این مخالفت ها با گشت های ارشاد تنها منوط به نماینده ی معلوم الحال رشت نبود، متاسفانه رئیس جمهور روحانی نیز در حاشیه سفر خود به سمنان گفته بود: «همه ما باید در زمینه فرهنگی کار و تلاش و به گونه ای عمل کنیم که مسئله ای که از طریق فرهنگی قابل حل است از طرق دیگر حل نکنیم. وی همچنین در ادامه گفته بود: کرامت انسانی را خدا به انسانها داده و این کرامت مقدم بر دین است. کرامت همه باید حفظ شود. ما مردم خوب و وظیفه شناسی داریم.»

اما رئیس جمهور توضیح نداده اند ۳۸سال کار فرهنگیه مدنظر ایشان چه نتیجه ای در زمینه ی عفاف و حجاب داشته است؟ و اینکه چگونه کرامت انسانی خارج از ارزشهای دینی و مقدم بر دین تعریف میشود؟

این مخالفت با گشت های ارشاد تنها منوط به تعدادی از سیاسیون نیست، بلکه تعدادی از روزنامه های داخلی و بسیاری از رسانه های خارجی معاند نیز با غوغاسالاری و سیاه نمایی پیرامون طرح امنیت اخلاقی و تلاش ناجا برای ایجاد گشت های ارشاد، تلاش میکنند تا نیروهای خدوم انتظامی کشور را در راه عمل به ارزشهای های انسانی و اسلامی؛ به خشونت و مبارزه با آزادی شهروندی متهم کنند.

در این میان تنها رهبر انقلاب بود که به دفاع و حمایت از طرح امنیت اخلاقی ناجا پرداختند، حضرت آقا در دیدار هفته اخیر خود با فرماندهان نیروی انتظامی با تأکید بر اینکه موضوع «امنیت اخلاقی» و دغدغه‌های مردم در این زمینه، موضوع مهمی است که باید مورد توجه نیروی انتظامی قرار گیرد، بیان داشتند:« اعتیاد، شرارت‌ها، و هنجارشکنی‌ها، موجب تهدید امنیت جسمی، جانی و اخلاقی جامعه می‌شود؛ بنابراین باید با استفاده از دیدگاه‌های کارشناسانه‌ی انسان‌های متفکر و صاحب‌نظر به‌خصوص در درون نیروی انتظامی، برای مقابله با این مسائل، برنامه‌ریزی دقیق کرد».
ایشان در ادامه متذکر شدند: «در موضوعات مربوط به امنیت اخلاقی، بعد از برنامه‌ریزی دقیق، مستحکم، عقلانی و صحیح، دیگر نباید به مخالفت برخی افراد یا فضاسازی‌های رسانه‌ای توجه شود بلکه باید با توکل بر خدا کار را پیش برد.»

این در حالی است که باید اذعان کرد ناجا در فضای موجود، برای اجرای طرحی که برای یک جامعه اسلامی و قبل از آن برای یک جامعه انسانی یک ضرورت اساسی محسوب می شود؛ گویا همچنان مظلوم است و دست های یاریگر کمی به سمت او برای اجرای موفق تر این طرح باز شده است.

و صد البته هنگامیکه مسئله مهم امر به معروف و نهی از منکر در جامعه کمرنگ می شود و یا دولت به عنوان قوه مجریه که تمامی امورات کشور را به دست دارد؛ از حضور در مسئله گسترش حجاب و عفاف کم می گذارد و با مصادیق برخورد با آن نیز رسماً مخالفت می کند؛ طبیعیست که ناجا برای اجرای قانون اساسی و ارزشهای اسلامی، دست تنها و مظلوم بماند و برای برخورد با مصادیقی مثل بدحجابی، سگ بازی و سایر مقولات برهم زننده امنیت اخلاقی جامعه غیر از خدا یاوری نداشته نباشد.

در این باره جریان رسانه ای غربزده داخلی و رسانه های مغرض و معارض خارجی مسئله را به گونه ای مطرح میکنند که گویی تنها در ایران و قوانین اساسی و دینی ما است که چنین محدودیتها و ضوابط اجتماعی قید شده است! در حالیکه در همه ی کشورهای دنیا به ویژه قوانین کشورهای غربی که همواره مورد ستایش و تجلیل جریان غربزده داخلی و روزنامه های زنجیره ای اصلاح طلب قرار میگیرد، محدودیتهای پوششی و ضوابط اخلاقی و رفتاری خاصی برای شهروندان جامعه وجود داشته است.

در حقیقت چنین مقررات و قوانینی برای امنیت اخلاقی و حفظ آرامش روانی شهروندان، تنها در کشور ما وجود ندارد و حتی در ایالت های آمریکا و کشورهای غربی نیز اینگونه محدودیتهایی برای مردم ذیل حقوق اجتماعی، در نظر گرفته شده است.

قانون های کشورهای غربی برای پوشش بانوان چیست؟

برای نمونه در ایالت های مختلف آمریکا اگرچه قوانین مختلفی پیرامون وضعیت پوشش وجود دارد اما زنان و مردان در تمام ایالت های این کشور موظف هستند در هنگام اختلاط با جنس مخالف برای ساعات طولانی (مثلا در محیط کار یا کالج ها)، سطح خاصی از پوشش را رعایت کنند.

در بخش دیگری از قوانین کشور آمریکا پیرامون رعایت پوشش نیز به این قانون برمی خوریم که پوشیدن شلوار بگ (گشاد) در تعداد زیادی از ایالت های آمریکا برای زنان و بخصوص برای پسران و مردان ممنوع است.

در کره نیز همانند سایر کشورهای جهان قوانین مهم و لازم الاجرایی پیرامون پوشش وجود دارد. بر اساس یکی از این قوانین، زنان مکلف هستند که در طول ساعات کاری شلوار بپوشند و استفاده از دامن برای آنها در هنگام حضور در سازمان های اداری ممنوع است.

کانادا بعنوان یکی از مهاجرپذیرترین کشورهای جهان نیز یک قانون کلی در زمینه پوشش دارد که تمامی افراد حاضر در این کشور موظف به رعایت آن هستند. بر طبق این قانون هرگونه برهنگی در بدن که توهین به اعتقادات و قوانین کشور کانادا باشد و مغایر با امنیت عمومی باشد غیر قانونی است و با آن برخورد می شود.(۱)

در ایالت پنسیلوانیای آمریکا نیز زنان بر طبق قانون حق آرایش غلیظ و میک آپ را ندارند. در واقع آرایش آنها نباید در حدّی باشد که توسط مأموران پلیس، غلیظ و زننده تشخیص داده شود وگرنه با برخورد پلیس مواجه شده و مجبور به پرداخت جریمه و یا تحمل زندان خواهند بود. و همینطور در کلورادو نیز زنان حق پوشیدن لباس های زننده را ندارند و پلیس در صورت مشاهده مصادیق زنندگی، با آنها برخورد می کند.

در میان قوانینی که ما آنها را یافتیم نکته جالبی نیز وجود دارد و آن توجه پلیس به فضاهای داخلی خودروها است.

در واقع در قوانین تمام کشورها اینطور لحاظ شده است که خودرو اگرچه محیط شخصی است اما سرنشینان آن حق انجام هرکار غیر اخلاقی و یا مغایر با امنیت اخلاقی آن کشورها را ندارند.

برای مثال بر طبق قوانین شهر نیویورک، هیچکس حق ندارد در خودروی خود برهنه شود. این کار در شهر نیویورک با تذکر پلیس مواجه می شود و جریمه آن نیز ۱۰۰ دلار و یا گذراندن ۹۰ روز در زندان است.(۲)

و تمام اینها تنها بخشی از قوانینی بود که در کشورهای دنیا درباره رعایت پوشش اجرا می شود و پلیس نیز بر حسن اجرای آن نظارت صد در صدی دارد.

در هر حال روزنامه های زنجیره ای و برخی سیاسیون منفعت طلب و متاسفانه رئیس جمهور محترم روحانی هم اگر با گشت های ارشاد مخالف باشد و حتی اگر دست تشکر و یاری به سمت جان بر کفان ناجا برای مقابله با معضل بدحجابی و بدپوششی دراز نکند، با این همه ما از نیروی انتظامی میخواهیم طرح گشت های ارشاد را با قدرت و صلابت به اجرا گذارد و بداند که دعای خیر قاطبه مردم متدین جامعه ایران در کنار رضایت مقام معظم رهبری، یاریگر راه پرمخاطره ناجا در اجرای طرح های امنیت اخلاقی و گسترش آنها خواهد بود.

حسن ختام این نوشته جمله ای باشد از بیانات راه گشای حضرت آقا که در دیدار با فرماندهان ناجا در سال ۸۳ بیان داشتند: «امنیت اخلاقى از مهمترین مقولاتى است که مردم به آن احتیاج دارند. ناامنى اخلاقى این است که مردم در محیط جامعه و در کوچه و خیابان نتوانند طبق اعتقادات و دین و ایمان خود آسوده و بی دغدغه حرکت کنند و با مناظرى مواجه شوند که وجدان دینى آنها را آزرده مى‏کند؛ مردم دوست دارند وقتى جوان‏هایشان از خانه بیرون میروند و باز میگردند و با محیط اجتماعى مواجه میشوند، تأثیر اخلاقى بد روى ذهن آنها گذاشته نشود؛ لذا نیروى انتظامى در کوچه و خیابان باید با همه چیزهایى که از نظر اخلاقى ممنوع و خلاف است، مقابله کند و این جزو وظایف شماست.”»

آرزوی همه ما پاک شدن مصادیق ناامنی روانی و اجتماعی از صحنه جامعه است.

(۱)مشرق

(۲)همان