به گزارش ۸دی،  در هفتمین شماره انتخابیه گیلان بخوانید:

** دندان های پوسیده برگ برنده کاندیدای این کاره!

دریک حوزه انتخابیه یکی از دندان پزشکان که احساس تکلیف کرده و میلش صندلی سبز بهارستان را خواستار شده در اقدامی مبارک از کوهستان تا دشت از شهر تا روستا در به در دنبال دندان پوسیده می گردد.

خبرها از این حکایت دارد که در چندماه مانده به برگزاری انتخابات دیگر دندان پوسیده در این حوزه انتخابیه وجود ندارد. بنابراین قرار شده با دریافت ارز ۴۲۰۰ تومانی معاون رییس جمهور بیمار وارد کنند تا بتواند این خدمات را انجام دهد و پیچ اینستایش خالی از تصاویر خدمات عام المنفعه اش نباشد.

بهرحال هزینه دندان درست کردن کمتر از یک میلیون تومان نیست و با شرایطی که حقوق یک نماینده ۲۰ میلیون تومان باشد در چهارسال نمی شود پول تمام این خدمات جبران شود با این احتساب، می شود دو نتیجه گرفت:

اول: کار عام المنفعه را برای رضای خدا انجام داده و اگر نصر الهی همراهی کند و وارد مجلس شود بی چشم داشت به مزایای مالی برای به محرومین خدمات خواهد کرد.

دوم : همین قدر بگویم در حالی که با چک برگشتی صد میلیونی ات بابت سنگ بلوک زنی وارد مجلس شوی، با خراب کردن پل میلیاردی برمی گردی! یا نصف سهام چند شرکت و کارخانه را به نامت می کنن، یا اینقدری پول جمع می کنی که با اسکناس های تراولی دماغت را پاک کنی و…

** چطو به تو گیر ندادن؟!

اقا کمیسیون امنیت ملی نشینی بیانه داده که من در انتخابات پیش رو از فرزندن فلانی حمایت نمی کنم!

حمایت بکند و نکند به ما ربطی ندارد ولی اینکه خودش بعد از مجلس نشستن و آن هم در کمیسیون مهمی چون امنیت ملی، رد صلاحیت شود حتما حرف های زیادی را به همراه خودش دارد.

این عزیز دل باید برای طرفداران و مردم حوزه انتخابیه اش توضیح دهد که چطوری شده اینطوری شده؟! یا خودش یک زحمتی بکشد از دیگر همکاران بهارستان نشین بپرسد که “چطو به تو گیر ندادن!”

مخلص کلام اینکه بعد از “صفر”های زیاد از سفر های متمادی و نعیمی شدن از یار و نعمت های زیاد، حالا بیانه عدم حمایت سر دادن جسارتا یک مقدار بالاتر از اعتماد  به سقف کاذب است که امیدوارم این بیماری مهلک درمان شود.

آخر من قربان دهان قدیمی ها و ریش سفیدان بشوم که گفتند او را به ده راه نمی دادند سراغ خانه کدخدا را می گرفت؛ حاجی تو خیلی زرنگی خودتو اثبات کن، حمایت کردن و نکردنت پیش کش!

** جلسه، جلسه، جلسه، جلسه!

می گویند در یک حوزه انتخابیه کاندیدای محترمی که الان چند ماه هست شبانه روز جلسه برگزار می کند، تعداد این جلسات آنقدری بالا رفته که در جدیدترین اقدام وقتی مسئول دفتر این کاندیدآ به یکی از اعضای حلقه وفاداران خود زنگ زده که بیاید جلسه! این عضو حلقه وفادارن دست هایش رامشت کرده و بروی سینه زده و گفته : جلسه، جلسه، جلسه، درد جلسه، کوفت جلسه، الهی سرطان جلسه را بگیرد! آخر چقدر جلسه!

خلاصه این را گفتیم اول برای اینکه کاندیداهای تازه پشت لبشان سبز شده یاد بگیرند که با جلسات مختلف خودشان و دیگران را خسته نکنند.

دوم اینکه آقا خدایی بعضی از عزیزان عشق جلسه هستند مثلا عاشق این هستند در حین جلسه گوشی همراهشان زنگ بزند و آرام بگویند من در جلسه هستم بعدا تماس بگیرید! یکی نیست بگوید ادب برگزاری جلسه حکم می کند که گوشی تلفن همراه خاموش باشد!

سوم اینکه یکی از نمایندگان اسبق یکی از حوزه های انتخابیه که چندین سال است با حاج خانم و البته بعضا در مسیر تهران ـ تایلند در پرواز است! به سان این سالها اعلام کرده است که با توکل به خدا با قدرت می آیم!

ابن آقا که کلا رد صلاحیت است اما با چند نفر از دوستانش به دلیل نفوذی که در منطقه دارند نقش ” دلالی” را ایفا می کند. یعنی بعد از اعلام کاندیداتوری و جمع کردن دوستان و آشنایان خود، به محض رد صلاحیت شدن با یکی از کاندیداهایی که احتمال پیروزی اش در انتخابات می رود وارد مذاکره می شود و با گرفتن برخی امکانات از طرفدارن خود می خواهد به وی رأی دهند.

یعنی می گوید حالا که من رد صلاحیت شدم به این بابا رأی دهید تا خواسته های شما هم بر آورده شود اما به محض پیروزی کاندیدای مورد حمایت و بعد از دریافت مقرری مورد نظر، یک سخنرانی یا مصاحبه می کند و اعلام برائت می کند، خلاصه برای خودش یک پا ماهیگیر از آب گل آلود است ولی باور کن دلم برای بقیه که همچنان بازی دست این آدم هستن می سوزد.

** می توانید مثل “رجایی” باشید بسم الله…

۲۵ خردادماه تولد مردی است که فقط چند روز از انتخاب مردم نگذشته بود که با پیراهن سفیدش بر قاب سیاه ـ سفید تلویزیون حاضر شد و طرحی را برای کمک به محرومین هدیه داد که تمامی مزدم ایزان که بالای ۶۰ سال سن داشته باشند مقرری دریافت کنند. حالا مزدش همان شهادت بود تا ابد در جان و مردم جاودانه شود. انتخاب خوب اگر باشد نتیجه اش هم خوب خواهد بود. خلاصه “رجایی” انتخاب مردم ایران بود اما هر جاکه دستخوش احساسات بودیم و بازیچه سیاسیون و سلبرتی های نون به نرخ روز خور شدیم انتخابی چون بنی صدر نصیب مان شد.

پس بیایید درست انتخاب کنیم و به زخم خودمان نمک نریزم و بعد دور هم بخندیدم، مثل این کیلپ…