به گزارش هشت دی ، غلامرضا خانکشی پور، پژوهشگر اقتصادی در گفتگو با روشن خبر، در مورد ابعاد قرارداد توتال گفت: موضوع قرارداد جدید نفتی را می توان از زوایای مختلف حقوقی، اقتصادی، فنی، سیاسی، راهبردی و بر مبنای تخصص های متفاوت مورد نیاز، بررسی و تحلیل کرد.

وی بررسی قابل قبول از قرارداد را محتاج اطلاعات صحیح از قرارداد و همینطور اطلاع از ابعاد شرایط حاکم بر چنین تصمیمی دانست و تصریح کرد: پنهان کاری های بی مورد، غیر ضروری و بدور از توجیه علمی و منطقی قابل قبول و رفتارهای اطلاعاتی محرمانه محور در کنار تصمیم گیری های متکی بر ساختار عمودی مدیریت، مخل کارشناسی مفید و مانع برخورداری از نظرات تخصصی صاحبنظران شده است.

پژوهشگر اقتصادی اولین ایراد اصلی در قرارداد توتال را ساختار تصمیم گیری و شیوه اقدام دولت دانست و اظهار داشت: علیرغم ادعاهای مکرر رییس دولت برای حس همکاری و مشارکت نخبگان اما زمینه های همکاری، لااقل در مورد تنظیم و انعقاد قرارداد نفتی با شرکت بدنام توتال هرگز فراهم نشده است.

وی تاکید کرد: علی ای حال؛ حتی اگر متن قرارداد را ندانیم اما مصاحبه ها، مقالات و سخنرانی های اشخاصی که بنظر در دامنه تحریم دولت قرار ندارند و از محرمانه ها مطلع هستند! می تواند تا حدودی امکاناتی هر چند اندک برای تحلیل هایی هر چند معمولی تر را فراهم نماید.

خانکشی پور با بیان اینکه وقتی این قرارداد فنی و اقتصادی بلند مدت، به تفاهم معیوب سیاسی یعنی برجام پیوند زده می شود، حامل پیام های قابل تحلیل است، گفت: آیا از دولت جمهوری اسلامی پذیرفتنی است که اطلاعات منطقه ای منابع نفتی خود و ثروت ملی را به ثمن بخس به یکی از بد قول ترین و غیر مطمئن ترین شرکت های نفتی جهان هبه کند تا مثلا دستاوردی بنام برجام را شعار دهد؟!

وی تصریح کرد: وقتی دست اندر کاران دولت در یک قرارداد اقتصادی، از دستاورد سیاسی سخن می گویند! یعنی می توان تحلیل نمود که اساسا در چنین قراردادی نباید انتظار منافع اقتصادی داشت.

خانکشی پور بیان داشت: شاید به همین دلیل؛ رویه ای که در هیچ جای دنیا محرمانه نیست، در ایران به بهانه های واهی در دسترس کارشناسان ایرانی و بالاخص انقلابی قرار نمی گیرد و ما از جزئیات، قیمت و بسیاری از شرایط دیگر بی اطلاع مانده ایم.

پژوهشگر اقتصادی با اشاره به اینکه اقتصاددانان موافق با این قرارداد، گره زدن منافع کشور میزبان یعنی ایران با منافع کشورهای بالقوه متخاصم را مطرح می کنند، اظهار داشت: این یک راهکار عمومی در اقتصاد توسعه برای اجرایی نمودن توسعه پایدار است.

وی تصریح کرد: این تئوری اگر چه یک رابطه منطقی را مطرح می کند که در نگاه اول با عقل معاش سازگاری دارد. اما وقتی به تطبیق نظریه با واقعیت می پردازیم، موارد متعدد خطا در تحلیل و تطبیق قابل تشخیص می گردد.

خانکشی پور با بیان اینکه شرکت توتال قبلا هم با ایران قرارداد داشته ، گفت: در آن موقع هم استراتژی پیوند منافع مطرح بوده اما چرا تحریم توانست مانع اجرای قرارداد توتال شود؟ و چرا فکر می کنند این بار با توتال دیگری مواجه ایم و این بار پیوند منافع متفاوت است؟

وی ادامه داد: دوم اینکه همین شرکت در آنسوی میدان نفتی مشترک صاحب منافع سرشار است. آیا منافع ایران و شرکت پتروپارس در کنار منافع توتال از بابت این قرارداد با منافع توتال از قرارداد با قطر مورد سنجش قرار گرفت؟ یعنی آیا پیوند منافع به نحو واقعی به گونه ای است که واقعا بتواند بعنوان حامی برنامه های سیاسی و ایدئولوژیک و موضع گیری های ظلم ستیزانه ایران باشد؟

خانکشی پور با اشاره به اینکه بنظر می رسد دولت ضعف بزرگ خود را در دیپلماسی بین الملل می خواهد از طریق حراج ثروت ملی جبران کند، افزود: در حالی که راه کارهای دیگر همچون باور و تعهد عالمانه به اصول اقتصاد مقاومتی، شایسته سالاری در انتصاب مدیران، جوان گرایی در دولت و دیپلماسی انقلابی می تواند بسیار ارزانتر و سریع تر و مطمئن تر، دولت را به اهداف بزرگ رهنمون نماید.

انتهای پیام