“حضرت زینب(س)” بانویی که نه تنها در زنان، بلکه در مردان عالم، کمتر نظیرش را میتوان دید. توانا بانویی که عالیترین نمونهای از شهامت و دلیری، دانش و بینش، کفایت و خردمندی، قدرت روحی و تشخیص موقعیت بوده و هر وظیفهای از وظایف گوناگون اجتماعی را که به عهده گرفت، به خوبی انجام داد.
“متوکل عباسی” دستور داد “امام هادی(ع)” را از مدینه به سامرا – که مرکز حکومت وقت بود – انتقال دهند و سپس آن حضرت را در محله عسکر سالها زندانی کرد تا همواره زندگی امام، تحت نظر دستگاه خلافت باشد. “امام هادى(ع)” در زمان “معتز” مسموم گردید و به شهادت رسید و در خانه ای که بیست سال در آن زندانی و تحت نظر بود به خاک سپرده شد.