به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی» این روزها که نام ایران را در صدر اخبار جهان می‌شنویم، به خود می‌بالیم که ایرانِ مستعمره نظام دوقطبی گذشته، دمار از روزگارِ مدعیان دانشمندانِ پوشالی سیاسی جهان درآورده، آنانی که به خیالِ خود با تکیه بر نظام سرمایه‌داری ردای توهمِ کدخدایی را با خود به یدک می‌برند؛ اما بیش از ۴۰ و اندی سال است که خواب و خیالشان شده، ایرانِ مظلوم و مقتدر منطقه.

فارغ از محتوای حوادث، همین یک نکته که تمام فکروذکر مدعیان پوشالی نظامِ جنگلِ تک‌قطبی بین‌الملل، ایران است و ولاغیر، یعنی ایران مظلوم و مقتدرِ ما کاری کرده است کارستان! که نه نت‌ها بوش و بایدن و ترامپ و دیگر مزاحمان بین‌الملل را به ستوه آورده؛ بلکه مدعیان خدایی اندیشکده‌های نظام سرمایه‌داری را نیز به تحیر واداشته است.

مهندسان و نسخه پیچان امروزیِ نظام بین‌الملل که درگذشته آنان را استعمارگران روبه‌صفت خطاب می‌کردیم دیگر مانده‌اند چه کنند تا این نظامِ مردم‌سالار مظلوم و مقتدر را از پای درآورند، از جنگ گرفته تا تفرقه و نزاع داخلی، از شعب ابی‌طالب گرفته تا جنگ‌های نیابتی، از انقلاب پوشالی مخملی گرفته تا تحرکات قومی قبیله‌ای، از پنهان‌شدن پشت مولفه‌های هیجان برانگیزی؛ چون قومیت و انقلاب زنانه گرفته تا التهابات زیست‌محیطی، از دروغ‌گویی‌های رسانه‌ای گرفته تا به خیال خود جریانِ خانمان‌برانداز تحریف، از موج‌سواری بر التهابات مرزی گرفته تا حملات سایبری، از کشتار کاپشن صورتی‌ها گرفته تا القای «کار خودشان است» همه را در باره این نظام و مقتدر آزموده‌اند و به خیالات محاسباتی خود باید جواب می‌گرفتند.

یک روز راهپیمایی‌های ما و شعار مکتبی «مرگ بر آمریکای» ما را به سخره می‌گرفتند و امروز یک‌دنیا به نام مکتب توحیدی اسلام به برکت خون کودکانِ غزه به نام علی‌اصغر امام حُسین آن هم به جرم الگوگرفتن از انقلاب پیر خُمین، به به‌پاخاسته و شعار «الموت الاسرائیل و الموت الامریکا» را در قلب اروپا و آمریکا طنین‌انداز کرده و دنیا را با حقیقت توحید آشنا کرده‌اند آیا این نامش بیداری اسلامی نیست؟ این نامش نفوذ و دفاع نرم جمهوری اسلامی نیست؟!

راستش از رسانه‌ها که بازی قطر را دنبال می‌کردم و نوای «الموت الاسرائیل» را در آوردگاه‌های سیاسی که می‌شنیدم با خود گفتم، چه خدای صادقی داریم که می‌فرمایند «والله خیر الماکرین» انگار همین دیروز بود که آوردگاه ورزشی را علیه جمهوری اسلامی ایران به خط کرده بودند تا مثلاً دنیای دروغینِ غیرسیاسی را به دنیای واقعی سیاست‌زدگی بدخواهان بشریت تبدیل کنند، مگر یادمان می‌رود چه رجزهای کودکانه‌ای از غفلت برخی فرزندان ملی‌پوشمان برای جمهوری اسلامی خوانده‌اند و بر طبل شادمانه کوبیدند و فکر می‌کردند کار نظام تمام است.

حالا دنیا نظاره‌گر است، صدای حقیقت بشریت را، صدای توحید زیر بیرق سه‌رنگ ایران اسلامی را که برای دنیای بشریت خوش نوازی می‌کند، بانگ دوستی دو ملت ایران و فلسطین و کشورهای منطقه را که دنیا را متحیر کرده، از داخل متروها و گوشه‌کنار خیابان‌های قطر گرفته تا ورزشگاه‌های کشور میزبان که عرب و عجم را کنار هم دعوت نمود که بانگِ دوستی ملت‌های آزاده خواه را در دنیا مخابره کند.

از همدردی «طارمی» ملی‌پوش ما با ملت مظلوم غزه به‌راحتی گذر نکنیم، یادمان نمی‌رود قداره‌کشان چگونه دنبال یارگیری بودند از فرزندانِ ملی‌پوش ما در آوردگاه گذشته، یادمان نمی‌رود دنبال بازی با روح و روان ورزشکارانمان بودند که در میدان رزم و مبارزه ورزشی ببازانند پهلوانان این مرز پُر گوهر را.

حالا بنوازید نوای «ایران ایران» را و رجز بخوانید برای امپراتوری رسانه‌ای دنیا که تا بُن دندان مسلح به سراغ ملی‌پوشان ما آمده بودند تا به تاج‌وتخت خیالی‌شان دل‌خوش کنند. قطر امروز از نگاه نگارنده، آوردگاه قدرت نرم جمهوری اسلامی در مقابل امپراتوری تا بُن دندان مسلح به سلاح نرم رسانه‌ای دنیا بود.

القصه! ما ایرانی‌ها تا پای جان برای ایران هم می‌دویم، هم می‌جنگیم؛ اما در برابر هیچ زورگویی سر خم نمی‌کنیم.

یک روز در میدانِ جنگ، یک روز در نبرد اقتصادی و یک روز هم در میدانِ فوتبالی که علی‌رغم ادعای سیاسی نبودنش کاملاً سیاسی است، ببینید و ببالید این اهتزاز پرچم ایران را که دنیا را به‌واسطه استقامت و اقتدارش متحیر کرده و به ستوه درآورده است، دنیا خوب می‌داند ایران را با صدای ترقه‌بازی‌اش و هیاهوهای خیالی‌اش نمی‌تواند زمین بزند، چرا که اینجا ایران است و سرزمین یکپارچه دلیران و تاریخ.

انتهای خبر/