به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی»، «حسین نیک‌سرشت» نویسنده و شاعر گیلانی چهارم مهرماه سال ۱۳۴۴ در املش به دنیا آمد و ۱۵ دی‌ماه سال جاری به دلیل مشکلات ریوی چشم از جهان فروبست.

 وی که به‌عنوان روزنامه‌نگار برتر کشور در سال ۱۳۸۶ برگزیده شد آثار متعددی در حوزه شعر و ادبیات دارد و در سال‌های فعالیت خود توانست مجموعه شعرهای متعددی را به چاپ برساند.

 گفتنی است مرحوم نیک‌سرشت در حوزه نقد ادبی نیز فعالیت جدی داشت و علاوه بر این مسلط به دستگاه‌های آوازی موسیقی ایران بود و صدای دلنشینی هم داشت.

 این نظریه‌پرداز برجستهٔ گیلانی صاحب نظریهٔ حس ششم پوزیتیویسم که علاوه بر جایزه ادبی تابان و جایزه روزنامه‌نگار سال جوایز و عناوین متعدد دیگری را نیز در کارنامه کاری خودش دارد.

 وی اصالتاً کومله‌ای (بخشی از توابع شهرستان لنگرود) و متولد ۴ مهر ۱۳۴۲ در روستای استادکلایه از توابع املش و متوفی ۱۵ دی ۱۴۰۲ در خانه‌اش واقع در مرکز شهر لنگرود است که در نهایت هم علی‌رغم وصیتش مبنی بر خاک‌سپاری در لنگرود یا کوملهٔ لنگرود بود به خواست خانواده‌اش در همان استادکلایه‌ی املش که محل تولدش بود در جوار مزار پدرش به خاک سپرده شد.

 تمرکز اصلی مرحوم «نیک‌سرشت» در حوزه نقد ادبی بود

سالار بابایی‌پور چافی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی»، با بیان اینکه مرحوم نیک‌سرشت به دلیل آنکه بیشتر در حوزه نقد ادبی فعالیت می‌کرد بین عموم مردم شناخته شده نبود، اظهار کرد: اهالی فن در حوزه ادبیات به‌خوبی با ایشان آشنایی داشتند.

وی افزود: عموماً فعالان حوزه ادبیات نسبت به هنرمندان بخش موسیقی و سینما مهجورتر هستند و این موضوع تنها مختص مرحوم «حسین نیک‌سرشت» نبود؛ بلکه شاعران گیلانی زیادی داریم که تنها عده قلیلی از آنها در سطح کشور شناخته شده هستند.

این شاعر و منتقد ادبی بیان کرد: علوم انسانی را با اسلام‌شناسی و فلسفه آغاز کرد و علی‌رغم تمام تفاوت‌های فکری‌اش با منصور حکمت، داور، آذرین و… سر سفره دوستی می‌نشیند و همین توجه و اشرافش به جریان‌های متعدد فکری در نهایت از او نظریه‌پردازی جهانی می‌سازد.

بابایی‌پور افزود: فعالیت هنری‌اش، به طور حرفه‌ای و رسمی، از نوجوانی‌اش آغاز شده است و سال ۶۹، در اوج رکود شعر و نقد، پا به عرصهٔ مطبوعات، به ویژه نقد ادبی، می‌گذارد و به عنوان روزنامه‌نگار حرفه‌ای در نشریاتی از جمله آدینه، مینودر، ولایت قزوین، معین و… و با نام «مشت غلامحسین» به طنزپردازی و نقد آثار طنز نیز می‌پرداخت که مرحوم «صابری فومنی» از دوست‌داران قلمش بود.

این شاعر و ترانه‌سرا با اشاره به اینکه «نیک‌سرشت» چند مجموعه شعر دارد؛ اما تمرکز اصلی وی روی شعر نبود، تصریح کرد: وی بیشتر در حوزه نقد ادبی فعال بود.

 بابایی‌پور با بیان اینکه مرحوم «نیک‌سرشت» از اواخر سال ۶۹، کار خود در مطبوعات را آغاز کرد، بیان کرد: وی با چهره‌های مطرحی همچون «سپانلو» کار می‌کرد و در ماهنامه آدینه می‌نوشت.

 وی با بیان اینکه مرحوم «نیک‌سرشت» نوشته‌های خود در حوزه طنز ادبی را با نام مستعار «مش غلامحسین» چاپ می‌کرد، گفت: وی در سال ۷۶ کتاب «مولا و گدا» را به چاپ رساند و آثاری همچون «علی مرد بی‌هماور» را نیز در کارنامه کاری خود دارد.

 چاپ کتاب کیهان‌شناسی قرآنی و کسب جایزه کتاب سال

 این کنشگر اجتماعی با اشاره به چاپ کتاب کیهان‌شناسی قرآنی توسط مرحوم «نیک‌سرشت»، بیان کرد: این اثر که تفسیر سوره تکویر است در اوایل دهه ۸۰ منتشر شد و به دلیل فروش بالا توانست جایزه کتاب سال را از آن خود کند.

 وی با اشاره به دریافت دکترای افتخاری توسط مرحوم نیک‌سرشت، عنوان کرد: مجموعه شعر «غازهای وحشی» او نیز طی دو سال اخیر به دست مخاطبان رسید.

این شاعر و فعال حوزه ادبیات افزود: وی اخیراً دو کتاب که سال‌ها درگیر انتشار آن بود یعنی ـجغد در باغ معلق» که نقدی بر اشعار سهراب سپهری است و دیگری کتاب «سلیمان گل» که نقدی بر اشعار حافظ است را به چاپ رساند.

 مرحوم نیک‌سرشت بالغ بر ۳۰ تألیف داشت

 وی با بیان اینکه بزرگان عرصه ادبیات و شعر مانند «علیرضا قزوه» و «شمس لنگرودی» با آثار و نوشته‌های مرحوم «نیک‌سرشت» به خوبی آشنایی داشتند، بیان کرد: وی سردبیر ماهنامه «خزرخبر» بود و بالغ بر ۳۰ تألیف داشت.

 بابایی‌پور افزود: مرحوم «نیک‌سرشت» فلسفه خوانده بود و برای کارشناسی و کارشناسی ارشد نیز ادبیات خواند؛ او اصالتاً گیلانی و اهل کومله بود و از دهه ۸۰ به گیلان آمد و در لنگرود زندگی می‌کرد.

 وی افزود: وی در قزوین به تربیت نسلی نوگرا از شاعران و هنرمندان می‌پرداخت که خوش می‌درخشند و هم‌زمان در گیلان هم بسیاری از جوان‌ترها از او آموخته‌اند و تحت‌تأثیر او بوده‌اند.

انتهای خبر/