به گزارش ۸دی، “مجتبی حاذق”، شاعر گیلانی در سوگ آیت الله سید مجتبی رودباری عالم عامل و پشتوانه معنوی مردم گیلان شعری سروده است که در ادامه می آید:

رشت افسرده، رشت بارانی
رشت آشفته، رشت طوفانی

چه بهاری؟! که هیچ چشم ندید
روزهایی چنین زمستانی

گرچه نوروز شد… چه روزِ نویی؟
گرچه عید آمده… چه مهمانی؟

بی‌کس و بی‌بزرگتر نشدی
حال و روز مرا نمی‌دانی

سایه‌ای بود بر سر مردم
لطف او مستدام و پنهانی

چه بلاها که دور کرد از ما
آن قنوت همیشه عرفانی

چه نمازی… که دوست‌داشتمش
در صفوف همیشه طولانی

دست او بوی ربنا می‌داد
و چه دست نحیف و لرزانی

در مراثی سیدالشهدا
چشم‌هایش همیشه بارانی

هم خودش روضه‌خوان و هم خادم
هم خودش سفره‌دار و هم بانی

اگر او واقعا مسلمان بود
وای بر ما و این مسلمانی…

پدر پیر شهر ما پر زد
از یتیمی بگو چه می‌دانی؟!