“هیراد مخیری” استاد دانشگاه و تحلیلگر روابط بین‌الملل در گفتگو با خبرنگار هشت دی با اشاره به ریشه اتفاقات اخیر در اوکراین، اظهار کرد: جبهه عظیمی از رسانه های غربی طی چند ماه گذشته سیگنال های محسوس و نامحسوسی را ارسال می کردند و به مخاطب القاء می کردند که روسیه متجاوز بی چون و چرای وقایع اخیر است و آینده اوکراین دستخوش ادامه روند تجاوزات روسیه خواهد بود و برای اثبات ادعا خویش، وقایعی نظیر الحاق کریمه در سال ۲۰۱۴ و نزاع روسیه و گرجستان در سال ۲۰۰۸ و خودمختاری اوستیای جنوبی را مطرح کردند.

وی با بیان نتایج خروجی این سیگنال ها توسط رسانه های غربی تصریح کرد: این سیگنال ها حجم وسیعی از تناقضات و ابهامات فکری در افکار عمومی در نقاط مختلف دنیا به ارمغان اورد و البته ضعف جبهه غربی در تقابل جنگ روانی جبهه غرب را نباید در این کارزار نادیده بگیریم، زیرا مسلم است حاکمیت رسانه جهانی در سبد تصمیمات حاکمان قدرتمند غربی قرار دارد و به نوعی حق تحلیل ریشه ای این بحران ها نظیر بحران اوکراین از مخاطبان سراسر جهان گرفته شده است.

بحران روسیه و اوکراین ریشه در سیاست های گسترش حوزه ناتو دارد

این کارشناس مسائل بین الملل، اضافه کرد: از این جهت، سوالات جدی از غربی ها و شرکای ناتو در بروز چنین بحران هایی که در سه دهه گذشته به وجود اوردند در ذهن مخاطب پاک و ان را درمسیر اهداف جنگ نرم خویش هدایت می کنند. در حالی که ریشه بحران امروز و عملکرد روسیه در قبال اوکراین را باید در سیاست های گسترش حوزه ناتو در دهه ۱۹۹۰ از دوره بیل کلینتون و ادامه آن را در دوره جرج بوش پیکیری کرد که نتیجه سیاست های امریکا را می توان پیوستن چک، لهستان، بلغارستان، استونی، لتونی، لیتوانی، رومانی، اسلوواکی، اسلوونی در جبهه هم پیمانان ناتو مشاهده کنیم.

وی با اشاره به نهایت اوج این تهدیدات گسترش ناتو برای روسیه، اظهار کرد: اوج آن در نشست اوریل سال ۲۰۰۸هم پیمانان ناتو در بخارست بررسی و در پایان این نشست طی اعلامیه ای اعلام شد که اوکراین و گرجستان می توانند از حق خویش برای هم پیمانی ناتو بهره ببرند و جرج بوش تماما از این اعلامیه حمایت و طی همان سال ها تمام تلاشش را برای جذب این دو کشور پیگیری کرد. این در حالی است که آلمان و فرانسه از این سیاست های تقابلی روسیه، سیاست بی طرفانه و به ظاهر مخالفت گونه ای اتخاذ کردند.

مخیری ادامه داد: در کنار مسائل مرتبط در گسترش در حوزه ناتو نگاهی هم باید به سیر هدایت انقلاب های رنگین در اروپای شرقی و قفقاز جنوبی از جانب متحدان غربی با سردمداری ایالت متحده امریکا با هدف تغییر دولت ها و جایگزینی گرایشات لیبرالیستی منعطف به غرب در حاکمیت این دولت ها دنبال و پی ریزی شد.

این استاد دانشگاه افزود: می دانیم که تمامی این کشورها در گذشته در حوزه قلمرو شوروی سابق بودند و این مسیر در واقع هشدار جدی طی سال های گذشته برای تقابل با سیاست های روسیه به حساب می اید که سیاست های غرب بذر واکنش های تقابلی روسیه را در جهت حفظ منافع این کشور پاشید و می بینیم که روسیه پسا شوروی طی این سال ها تمامی ارکان نظامی و لجستیکی خود را همراه با بازسازی اتحادهای استراتژیک نظیر اتحاد با چین برای شروع تقابلات امروزی خویش با غرب چیدمان و برنامه ریزی کرد.

نقش مداخله گرایانه و تخریبی غرب در نابسامانی اوکراین

مخیری در ادامه با اشاره به بیانات رهبر معظم انقلاب در روز مبعث در پی بحران اوکراین، تصریح کرد: در نابسامانی ها و فساد داخلی اوکراین در سه دهه اخیر، تاریخ شاهد دخالت های جبهه غربی با سردمداری امریکا در امور داخلی و بین المللی است که همواره جبهه غربی نقش مداخله گرایانه و تخریبی داشت و یکی از عوامل هرج و مرج و نابسامانی سیاست های اوکراین محسوب می شود.

وی افزود: روسیه با توجه به تنیدگی تاریخی و فرهنگی در اوکراین، مسکو از سال ۲۰۱۴ کارزار تقابل با غرب را با گرفتن کریمه آغاز کرد. روسیه بر طبق علم روابط بین الملل و چارچوب نظریه نو واقع گرایی و رئالیسم تهاجمی، طی این سال ها تمام مسیرهایش را در جهت کسب و حفظ منافعش پیگیری و تا به این لحظه ادامه داده است.

بقا در گرو اتحاد با غرب، منجر به ضعف و شکست است

این تحلیلگر روابط بین الملل با اشاره به فرمایش رهبر معظم انقلاب در جهت تعیین کنندگی مردم یک ملت برای سرنوشت کشورشان خاطرنشان کرد: کشورهایی مثل اوکراین که تضمین بقای خودشان را در گرو اتحاد با غرب می دانند و اگر نتوانند عوامل و ابزار بازدارندگی بومی و اصل خودیاری و خودباوری را ارتقا دهند محکوم به تدبیر و مداخله قدرت های بزرگ خواهند شد و نهایتا در نزاع های بزرگ و گذار نظم بین المللی متضرر و دستمایه تجزیه و تضعیف خواهند بود.