هشت دی: از روز ۲۹ خرداد که دولت سیزدهم پیروز میدان شد تا به امروز، گیلان شاهد فراز و فرودها و دست به دست شدن لیست های متعدد برای پستهایی بود که بیشتر حوزه ی مدیریت در استانداری را شامل می شد نه حوزه های تخصصی در ادارات کل و خدمات رسان را !

این نوع گمانه زنی ها بیش از آنکه جنبه حل مشکلات را داشته باشد شائبه سیاسی بودن را به ذهن متبادر می کرد.

شاید بتوان به ضرس قاطع گفت که بیشتر این لیستها توسط افرادی تهیه شده بود که شناخت درستی نسبت به فضای سیاسی و کار در استانداری ندارند.

سهم خواهی برخی نمایندگان برای بهره برداری بیشتر و ایجاد زمینه برای تداوم دوران نمایندگی نیز بر غبار آلود شدن این فضا افزود؛ فضایی به شدت مسموم که قلب هر دلسوزی را به درد می آورد!

در این باب تذکر چند نکته لازم به نظر می رسد:
۱.کنشکران سیاسی استان غالبا از بازنشستگان و افرادی تشکیل شده است که علیرغم پا نهادن به سن بازنشستگی هنوز دل در گرو این مسئولیتها دارند و تضاد منافع مانع از دیده شدن پتانسیل نسل جوان برای اداره مصادر خواهد شد.

این در حالی است که حضرات پیشکسوت در سنینی پایین تر مسئولیت های به مراتب بزرگتری را در این استان داشته اند!

اکنون نسلی را پیش رو داریم که در بهترین بازه زمانی برای اداره کشور قرار گرفته است اما سعی کرده بی مهری پدرانش را با قمض بصر و حفظ احترام پیشکسوتی از سر بگذراند و اگر این فرصت را از او بگیرد، سرخوردگی نسل سوم و از دست رفتن سرمایه اجتماعی دولت کمترین خسرانی ست که بر نظام تحمیل خواهد شد.

۲. گیلان عزیز سالهاست از فقدان بزرگتری که در قامت یک پدر دلسوز بتواند به دعواهای سیاسی و طایفه ای خاتمه دهد، رنج می برد و شاید این روزها بیشتر این مهم را درک کنیم و بر اهمیت آن بیاندیشیم . بزرگتری که زیر چترش پیر و جوان ،چپ و راست، خواص وعوام احساس آرامش کنند.

البته عده ای بر این قلم خرده خواهند گرفت که گوش شنوایی نیست تا سخن بزگتر را بشنود. آن وقت است که عرض خواهم کرد دستی باید باشد تا گوشهای ناشنوا را بپیچاند و شنوایش کند و آن قطعا جز دست بزرگتر، شیخ یا ریش سفیدی نخواهد بود.

۳.جوانان خودساخته، متعهد و متخصص این دیار باید از این اختلافها درس عبرت گرفته و با کنار نهادن اختلافات جزیی و نگاه های سلیقه ای، بر مبنای اصول قابل اتکا دور هم جمع شوند و نقش فعال خود را در عرصه های سیاسی و فرهنگی استان باز تعریف نمایند.

اگرچه نا امیدی را می شود در قاطبه ی این نسل به عینه مشاهده کرد اما باید امید به آینده را با بازخوانی تاریخ و حتی بیانیه گام دوم انقلاب در دلها زنده نگاه داشت و این بیت از سعدی را نصب العین قرار داد که فرمود:
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
وگر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

۴.سخنی با اعضای تصمیم ساز دولت و ستادهای آن در استان و آن ذکر این مهم که مقام معظم رهبری در نامه کوتاه و مهم خویش به آقای احمدی نژاد پس از انتصاب آقای مشایی به معاونت اول ریاست جمهوری مرقوم فرموده بودند: « انتصاب جناب آقای اسفندیار رحیم مشایی به معاونت رئیس جمهور بر خلاف مصلحت جنابعالی و دولت و موجب اختلاف و سرخوردگی میان علاقمندان به شما است.»
حواستان باشد موجبات سرخوردگی حامیان خویش را در این استان و کشور فراهم ننمایید.

موسی کاظمی