به گزارش ۸دی، محمد درخشان فعال فضای مجازی گیلان در پستی اینستاگرامی نوشت: آنچه در ابتدا نظر تماشاگران صحنه های سیاسی را جلب می کند کنش جریان اصلاح طلبی برای ایجاد یک نقطه اتکای مطمئن در انتخابات آتی می باشد، اما آنچه در پس پرده اجماع اصلاح طلبی می توان استنباط کرد فقدان خط وصل میان افراد کارکشته این جریان با نئواصلاح طلبانی است که از فرط استبداد اصلاحاتی یا فرصت عرض اندام نداشته و ابتر مانده اند یا با خروج از حاکمیت دیگر جایی در سپهر سیاسی کشور ندارند.

تمرکزگرایی بی حدوحصر اصلاحاتی به حدی مورد اعتراض جریان های درون حزبی قرار گرفته که برخی رسانه ها از آن باعنوان (( شورش جوانان اصلاح طلب علیه استبداد دراصلاحات )) یاد می کنند و تقریبا در بدو تمام تصمیمات سیاسی این جبهه شاهد اعتراضات و مکاتبات متعدد جوانانی هستیم که در انتظار نشسته اند تا صدایشان در شورای مرکزی شنیده شود.

دقیقا همین فقدان کادر کارآمد در راس این جریان است که موجب شد شورای تصمیم سازی اصلاحات با روی کار آوردن چریک پیر سعی کند از بن بست شورای هماهنگی میانبری به نام نهاد اجماع ساز بسازد و با نامه نگاری های پر سروصدا ذهن همراهان و مخالفین اش را از حجم نارسایی های داخلی اصلاحات به سمت موازنه منفی با حاکمیت سوق دهد.

علی رغم آنکه شعارها و امتیازات سیاسی و اجتماعی این جریان بدنه درخور توجهی برایش به وجود آورده اما باید پذیرفت که با مشکل جدی در کادر مدیران میانی و عالی جهت اداره کشور مواجه است و اردوگاه اصلاحات پس از دوم خرداد هیچ گاه نتوانست مدیر جدیدی به عرصه سیاسی کشور معرفی کند.

شاید دلیل این ناتوانی را باید در اقدامات سردمدارانی جست که غالبا مورد نقد بدنه اصلاح طلبی قرار گرفته اند و شاید هم در اطفار سیاسی برخی دیگر که با کت اپوزیسیونی و شلوار پوزیسیونی در دام رفتار های رادیکال افتادند، لکن هرچه هست آتیه تفکر اصلاحاتی راهی جز انحطاط ندارد و چیزی جز پروپاگاندا در چنته اش باقی نمانده است.