به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی» مگر می‌شود روابط بین‌الملل خواند و شهید بود تا شهید شد؟ باورش سخت است.  در روابط بین‌الملل به دانشجو یاد می‌دهند عقلانیت در منافع است و در دنیایی آنارشیک نباید به هژمون بی‌احترامی کرد.

فرقی ندارد پیرو رئالیسم باشید یا ایده‌‌آلیسیم، توسیدید را مبدأ واقع‌گرایی بدانید یا کیسینجر را بپرستید، یا حتی قبله‌گاهتان والتز باشد؛ پیرو نحله تدافعی باشید یا تهاجمی، یا در دایره نظریه پساساختارگرایی پرسه می‌زنید و یا سبز، و یا متدولوژی شما دل مرکزی‌اش پوزیتیویسم هست و یا در معرکه جدال نظری، سمت فمینیسم غش کرده باشید، باید یاد بگیرید یا به شما یاد می‌دهند که در این دهکده، کدخدا حق آب‌وگل دارد!

یعنی در یک کلمه، روابط بین‌الملل چه بخواهی و نخواهی شما را به سمتی می‌برد که همه چیز را در نفع و منافع خودت بسنجی و هیچ‌چیز مهم‌تر از خودت و منافع و نظر هژمون نیست.

آقای وزیر جسارتا می‌بایست خط اتوی لباس شما چشم‌ها را کور می‌کرد نه اینکه لباس پاره و تن زخمی شما دل ما را زخم کند.

دکتر جان؛ همه باید شما را ساعت‌ها جلوی دوربین‌ها می‌دیدند که برای عوام‌الناس حرف می‌زدید نه اینکه خلق‌الله ساعت‌ها در دل جنگل و کوه‌ها به دنبال شما بگردند.

آقای امیرعبداللهیان مگر روابط بین‌الملل نخوانده بودید؟ پس چرا تا لحظه آخر فکر خودتان و منافع خودتان نبودید و هوای مردم مظلوم را داشتید؟

آقای دیپلمات چگونه در دانشگاه روابط خواندید؛ اما توانستید در مکتب حاج‌قاسم و در شهادت اجتهاد بگیرید؟

حاج حسین آقای امیرعبداللهیان ما را هم دعا کن تا بفهمیم که شما که بودید و چگونه به اینجا رسیدید.

میثم گوهرپور قلعه‌رودخانی