به گزارش ۸دی، احسان محمدی در ایران ورزشی نوشت: گل علیرضا جهانبخش به چلسی به عنوان بهترین گل ماه لیگ جزیره انتخاب شد. لذت و افتخاری برای ما اهالی فوتبال که دل‌خوشی‌های بین‌المللی‌مان کم است، لژیونرهای‌مان در تیم‌های بزرگ بازی نمی‌کنند و چشم امیدمان به لیگ پرتغال است که در اروپا لیگ ممتازی نیست. تا پارسال خیلی‌ها حتی اسم آوس یا ریوآوه را هم نشنیده بودند. درست مثل آرمینیا بیله فلد که با علی دایی و علی کریمی برای ما به نقشه فوتبالی دنیا آمدند و حالا برایمان مهم نیست که در دسته دوم بوندس لیگا حضور دارند. شبی که علیرضا جهانبخش گل زد دنیا جای آرام‌تری بود، نه ترامپ دستور ترور داده بود، نه هواپیمای ایرانی ساقط شده بود و نه کرونا را به عنوان یک کابوس می‌شناختیم. همه این اتفاقات درست از فردای روزی افتاد که ما برای بار هزارم ویدئوی گل برگردان علیرضا را می‌دیدیم.

این دومین گل پی در پی ریش قرمز فوتبال ایران بود که امیدوارمان کرد اما در یک ماه گذشته آرام آرام او دوباره به نیمکت ذخیره‌ها نزدیک شد و شاید یک معجزه دیگر بتواند جهانبخش را به فوتبال جزیره تحمیل کند. او هافبک-مهاجمی است که گمان می‌کردیم وقتی به لیگ برتر برود همه چشم‌ها را خیره می‌کند و چه بسا لباس منچستریونایتد را بپوشد یا چشم‌های پپ گواردیولا را مسخ کند اما علیرضا به یک بازیکن معمولی تبدیل شد و کار به جایی رسید که هواداران برایتون روی گل نزدن او شرط بستند و کله تراشیدند!

وقتی جونیور مهاجم پرسپولیس دیپورت شد بعضی‌ها نوشتند که آیا دوست داریم همین رفتار را با جهانبخش انجام دهند؟ یعنی این کم‌طاقتی و بی‌صبری و انتظار معجزه از بازیکن خارجی که ما معمولاً داریم، در همه جای دنیا متداول است یا انگلیسی‌ها زیادی صبورند؟ چرا جهانبخش نتوانسته انتظارات را برآورده کند؟ آیا حق با کارلوس کی‌روش بود که هیچ‌وقت روی جهانبخش به عنوان یک بازیکن ۹۰ دقیقه‌ای حساب نمی‌‍‌کرد یا ویلموتس که ترجیح داد حتی او را به اردو دعوت نکند؟

کسی در توانایی‌های فردی، رفتار حرفه‌ای و ذکاوت ذاتی او شک ندارد. خیلی سریع هلندی یاد گرفت و بعد در انگلیس جوری حرف می‌زند که انگار سال‌ها در این فضا زندگی کرده است. کسی از او بداخلاقی، پرخاش یا اعتراض به نیمکت‌نشینی به خاطر ندارد اما آیا حق نداریم از او نمایشی بیشتر از یک گل خلاقانه داشته باشیم؟ یک گل روحیه‌بخش که احتمالاً تا ابد از آن به عنوان یک لحظه درخشان در رزومه علیرضا جهانبخش یاد خواهیم کرد اسباب دلخوشی است اما کفایت نمی‌کند. او بازیکنی است که استعداد هموار کردن جاده برای بازیکنان ایرانی را دارد. مثل کسی که پنجره را برای نسیم باز می‌کند. انتخاب گل او به عنوان گل برتر ماه لذت‌بخش است اما کافی نیست. نیاز داریم گزارشگران و مفسران انگلیسی بیشتر اسم «یاهانبخش» را تکرار کنند!

ایران ورزشی