به گزارش ۸دی این روزها که یوزها بر فراز دیوار چین به پرواز در می آیند تا به سامورایی ها برسند و افکار عمومی متوجه احساسات فلان مجری تلویزیون یا ماندن و رفتن کیروش است ، در آن سوی اقیانوس ها کشورمان در حال از دست دادن متحد نزدیکش می باشد، متحدی که برای همسو کردن آن میلیارد ها تومان پول بی زبان در پروژه های مختلف سرمایه گذاری کردیم یا حتی مادر رییس جمهور فقید اش زمانی در اغوش ریس جمهور وقت مان قرار گرفته است! اما هم اکنون آن متحد در حال دست و پا زدن زیر دست های مخملی استکبار است.

آمریکا می داند باید فشار را روی نقطه آغازین جنبش های استقلال طلبی در امریکای لاتین متمرکز کند و باید سعی کند با فشار این جنبش ها را از مبدا به عقب براند به عبارت دیگر ونزوئلا آخرین پل برای بازگشت تمام و کمال واشنگتن به صحنه سیاسی و اقتصادی و.. در این منطقه است که زمانی نه جندان دور با عنوان حیاط خلوت ایلات متحده شناخته می شد.

آمریکا می خواهد با براندازی دولت قانونی و جایگزین کردن دولت دست نشانده یعنی بازگشت ونزوئلا به زنجیره تامین انرژی در صحنه جهانی، نقطه اتکای دولت ترامپ برای اجرای پلن‌ های بعدی در این سوی جهان را فراهم کرده و یک دشمن را با دوستی دست نشانده تعویض کند.

در این میان همانگونه که می بینیم و خوانده ایم کشورهای روسیه، چین و حتی ترکیه با نگاه راهبردی تحولات ونزوئلا را دنبال و موضع‌گیری می‌کنند. اما در کشورمان، دستگاه سیاست خارجی مانند مثل موجودی که دچار عارضه مغزی شده، فاقد توان برای تشخیص “منافع ملی” است.

یسیار متاسف باید بود که وزارت امور خارجه ایران در همان سطحی که با دیگر کشورها به دلیل بروز یک حادثه طبیعی یا سقوط هواپیما ابراز همدردی می‌کند، در قبال تلاش برای سرنگونی متحد راهبردی‌اش اعلام موضع می‌کند. این همه تلاش یک متحد و دوست برای نجات متحدش است!