به گزارش ۸دی، یکی از ابر دکترین های برانداز غرب مقابله با جمهوری اسلامی بر اساس پروژه مخوف (SSR = “Security Sector Reform ) است.

از ابتدای انقلاب اسلامی ایران، دشمنان جمهوری اسلامی ایران به ویژه آمریکا، به دلیل تفاوت و تضاد ماهیتی و گفتمانی که مکتب اسلام با لیبرالیسم دارد، همواره مترصد رخنه، نفوذ و نهایتا به شکست کشاندن این انقلاب بوده اند.

از تلاش های دولت غرب زده ی مهندس بازرگان برای رابطه با آمریکا گرفته تا رفتارهای لیبرالی بنی صدر و از تحرکات و ترورهای منافقین، ضدانقلابیون، استقلال طلبان مرز نشین و جنگ ۸ساله ی تحمیلی تا پروژه تهی سازی محتوایی و ایدئولوژیک انقلاب در دوره اصلاحات و فتنه های ۷۸ و ۸۸، همگی در راستای نفوذ و نفوذی های غربگرا و کدخدامحور در بدنه ی مدیریتی دولت برای ضربه زدن و به انحراف کشاندن جمهوری اسلامی  ایران از اهداف و آرمانهای انقلابی و اسلامی خود تعریف می شود.

تنها در فتنه ۸۸ طبق اسناد و اعترافات بدست آمده از فعالان اتاق های فکر فتنه، می توان به سازمانها و نهادهای فراوانی مانند: بنیادهای مبتکر انقلاب های رنگی و مخملی مانند: موسسه NEED، یا بنیاد اعانه ملی برای دموکراسی و یا موسسه آلبرت انشتین و… اشاره نمود.

این روزها که آمریکا از حربه ی استفاده از گزینه ی نظامی تقریبا نا امید شده  و توانایی نظامی و قدرت سخت جمهوری اسلامی را در مواجهه با هرگونه تهدید امنیتی دریافته است، بنابراین استراتژی خرابکارانه  خود را بر روی مسائل اقتصادی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران متمرکز نموده است.

توافق هسته ای و برجام که رهبر معظم انقلاب از آن با لفظ خسارت محض و سم مهلک یاد نمودند یکی از مصداق ها و مسیرهای نفوذ است که این روزها از آن به عنوان پاشنه آشیل دولت یاد می کنند و غربی ها نیزبا استفاده از این ابزار در حال پیشبرد توطئه های اقتصادی خود برعلیه جمهوری اسلامی هستند.

اخیرا نیز پروژه ای به نام اس اس آر با هدف تحت فشار گذاشتن ابزارهای قدرت جمهوری اسلامی ایران در حال عملیاتی شدن است که جا دارد در این جا اشاره ای کوتاه به آن داشته باشیم.

بر اساس این پروژه تشریح می شود که :هر جامعه و تمدنی بر روی پنج پایه و ستون، (فرهنگی،سیاسی، اقتصادی،اجتماعی،و نظامی_امنیتی) استوار شده است. ستون هایی که هرکدام قدرت و توان متفاوتی دارند و گاهی یک کدام بیشتر از دیگری وزن جامعه رو تحمل میکنند.

مثلاً در جامعه ما، توان نظامی و امنیتی تکیه گاه قدرت است. در پروژه اس اس آر، منابع پنج‌گانه قدرت کشور هدف، ارزیابی شده سپس مشخص می‌شود که هر کدام از این منابع قدرت در چه سطحی از قدرت هستند،

سپس با سازوکار خاص نظام سلطه آنقدر ستون قوی تر را تحت فشار میگذارند تا فرسوده و خسته شود،تا وزن جامعه را روی ستون های ضعیف تر بی اندازد،

و همین کار را در مورد دیگر حوزه های اقتصاد و فرهنگ و سیاست هم تکرار میکنند، تا سطح قدرت جامعه به پایین ترین حد خود برسد!

سپس با پدیده‌ آشوب‌های درونی، جنبش‌های مخملی، و تروریسم تکفیری، موفق می‌شود تراز امنیتی آن کشور را از طریق «کاهش تراز اجزاء قطاع قدرت آن»، پایین آورد و آن را تضعیف نماید.

اس اس آر، برای اجرا نیاز به یک آیتم بسیار مهم و حیاتی دارد و آن هم چیزی نیست جز اشراف اطلاعاتی

تقریباً میتوان گفت مهمترین کارکردهای سفارتخانه ها ایجاد بستر اشراف اطلاعاتی در جوامع هدف هست!

اما به دلیل عدم وجود سفارتخانه کشوری چون آمریکا در خاک ایران، برخی لوازم و ابزارهای اطلاعاتی برای پیشبرد این پروژه در دسترس نمی باشد.

پس این سوال به وجود می آید که اشراف اطلاعاتی از کجا حاصل میشود؟

قرارداد های پسابرجامی:

۱- مثل F A T F که به بهانه مبارزه با پولشویی و ضدتروریسم تمام مراودات و اطلاعات ریز بانکی رو در اختیار نهاد های غربی میگذاره و ایران رو در کمک به متحدینش محدود میکنه!

۲- قراردادهای عجیب نفتی که تمام حقوق کشف و استخراج نفت رو به شرکت های خارجی میده!

۳- دنظام بازرسی هرزمان و هرمکانی که به لطف برجام و امضاء آقای ظریف گریبان گیر ما شده.

۴- قطعنامه ۲۲۳۱، بر خلاف قطعنامه های دیگر سازمان ملل که ما زیر بار نمیرفتیم، دولت تدبیر قطعنامه ۲۲۳۱ رو قبول کرد! یعنی ما از لحاظ حقوقی گردن نهادیم به اوامر سازمان ملل!

بنابراین به همین راحتی و بدون داشتن هیچگونه پایگاهی اعم از سیاسی و نظامی در کشور مورد نظر، می توان به اطلاعات کافی دست یافت.

این یعنی تقریبا همان پروژه ای که پیشتر تحت عنوان ” اس اس آر” از آن یاد شده است.

مجموع این موارد و دستگیری یک جاسوس  در درون  تیم مذاکره کننده هسته ای، و تحرکات سیاسی این روزهای دشمنان قسم خورده ی انقلاب اعم از نشست پاریس با حضور جمعی از گروهک های منافقین و ضد انقلاب ، خطر بزرگی را متوجه کل کشور و نظام  که در کلام رهبر معظم انقلاب به مصداق عینی نفوذ از آن یاد شده است می نماید.