به گزارش ۸دی، نامه نگاری احمدی نژاد با رئیس جمهور آمریکا، به سرعت در صدر اخبار داخلی قرار گرفت. اما نکته اساسی در این میان طرز برخورد رسانه های داخلی و به ویژه حامی دولت با این نامه بود. این رسانه ها در گام نخست به شدت این نامه نگاری را نقد کردند و آن را به انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ مرتبط ساختند. از سوی دیگر نامه مربوط به غارت ۲ میلیارد دلاری را فرار روبه جلوی احمدی نژاد برای تبرئه دولتش از بار مسئولیت آن ارزیابی کردند. فردای آن روز نیز، کاریکاتورهایی از احمدی نژاد بر صفحه نخست روزنامه های اصلاح طلب نقش بست و موضوع اصلی نویسندگان طنز این روزنامه ها نیز همین ماجرا بود. تقریبا تمامی رسانه های حامی دولت نسبت به نامه نگاری رئیس دولت سابق با اوباما موضع سختی گرفتند و آن را دستمایه استهزاء و تمسخر احمدی نژاد قرار دادند.

روزنامه شرق با چاپ کاریکاتوری بزرگ از محمود احمدی نژاد در صفحه اول خود نوشت: ” احمدی‌نژاد که در زمان ریاستش بر دولت، نامه می‌نوشت و جوابی نمی‌گرفت، این‌بار معلوم نیست با چه امیدی نامه را نوشته است؛ اصلا نامه به مقصد برسد یا …! اما این‌گونه نامه‌های بی‌جواب احمدی‌نژاد، سابقه‌ای طولانی دارد؛ او یا هرکدام از مشاورانش که دستشان به نوشتن آشناست؛ دست‌شان از بس که نوشتند، خسته نشده، چراکه این نوشتن‌ها از سال ٨۵ شروع شده و همچنان ادامه دارد… سال ١٣٩۵ است و کمتر از یک سال مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری. احمدی‌نژاد نه رئیس دولت است و نه مقام رسمی دارد؛ آن‌طور که گفته می‌شود نهادهای ذی‌ربط (وزارت خارجه و شورای‌عالی امنیت ملی) در جریان ارسال نامه اخیر به «اوباما» نبوده‌اند؛ نامه‌ای که بیش از اینکه در مقصد بازتاب داشته باشد، خوراک داخلی دارد.”

یکی دیگر از روزنامه های اصلاح طلب تیتر ” نامه به اوباما برای دیده شدن” را برگزید. آفتاب یزد در این زمینه نوشت: “نامه اخیر احمدی‌نژاد به اوباما از آن دست نامه‌های نافرجامی‌است که ابتدا راهی سفارت سوئیس، مقر حفظ منافع آمریکا در ایران، می‌شوند. پس از گذشت زمان و با بی پاسخ ماندن آنها، احمدی‌نژادی‌ها ایراد کار را در وسیله ارسال طومار جستجو می‌کنند و به همین دلیل درصدد تغییر ابزار نقل و انتقال نامه بر می‌آیند و در این راه از فکس و ایمیل گرفته تا چاپار و کبوتر نامه رسان بهره می‌برند تا بلکه پاسخی از آن سوی مرزها دریافت کنند که این تلاش‌شان احتمالاً بی‌سرانجام می‌ماند…. نکته جالب توجه آنجایی است که رئیس جمهوری آمریکا خود برای حسن روحانی نامه نوشته است! احمدی‌نژاد نیز این مهم را می‌داند از همین روی نگارش نامه از جانب او آنهم با لحنی دلسوزانه نه تهدیدآمیز و همینطور تخریب دولت تدبیر و امید در فحوای آن، کاری نمایشی و تبلیغاتی بوده و حاکی از آن است که رئیس دولت‌های نهم و دهم در فاصله سفرهای انتخاباتی اش، هنگامی‌که در صدر اخبار قرار ندارد درصدد است تا در آن مقاطع زمانی نیز به تیتر نخست رسانه‌ها برای دیده شدن تبدیل شود.”

از سوی دیگر مجید انصاری معاون حقوقی رئیس‌جمهوری در نشست خبری‌ خود به ارسال این نامه واکنش نشان داد و ضمن انتخاباتی دانستن آن، گفت: “آقای احمدی‌نژاد مانند سایر شهروندان از حقوقی برخوردار است و می‌تواند به هر کسی که می‌خواهد نامه بنویسد.”

جلالی‌زاده؛ یکی دیگر از فعالین سیاسی اصلاح طلب، نامه نگاری احمدی نژاد را کاری به‌شدت غیراخلاقی، غیرحرفه‌ای و به دور از برنامه دیپلماتیک است. وی در اظهارنظری عنوان کرد “در شرایطی که احمدی نژاد در کشور کاره‌ای نیست و به عنوان فرد عادی و شهروند عادی چنین اقدامی کرده‌است؛ در واقع مسئولان نظام را درنظر نگرفته و این عمل بی‌احترامی به مقامات فعلی بوده است. این کار نشان‌دهنده این است که او به دنبال وانمود کردن این موضوع به عوام جامعه است که هنوز فرد تصمیم‌گیرنده کشور است و توانایی انجام چنین کارهایی را دارد. اگرهر شخص عادی شروع به نامه نوشتن به سران کشورها مانند پوتین و اوباما کند و به طرح تقاضاهای ملت بپردازد، این طور نشان می‌دهد که دستگاه دیپلماسی کشور وجود و اهمیتی ندارد. در نتیجه هر ایرانی خودش در راس امور می‌تواند وارد هر مسئله ملی شود، اقداماتی را پیگیری و انجام دهد. ”

روزنامه اصلاح طلب آرمان، تیتر “دلواپسی احمدی‌نژاد برای اوباما!” را در واکنش به نامه احمدی نژاد همراه با کاریکاتوری از وی بر صفحه نخست خود نشاند و روزنامه ابتکار نیز تیتر ” حاشیه‌های نامه «محمود» به «باراک»” را انتخاب کرد. بدون هیچ استثنایی رسانه های حامی دولت و اصلاح طلب، تنها به نقد و تمسخر نامه احمدی نژاد به اوباما پرداخته اند و اصل منافع ملی که می بایست در اولویت بخشیدن به آن در دعواهای سیاسی تاکید شود، به فراموشی سپرده شده است. هرچند به عملکرد دولت سابق همچون سایر دولت ها، نقدهای جدی وارد است، اما زمانیکه پای منافع ملی در میان است و نیاز به اتحاد و همراهی افکار عمومی در استیفای حقوق ایران در صحنه بین المللی است، نباید منافع را به پای بازی های سیاسی قربانی کرد؛ حال این رفتار از سوی هر جریان سیاسی صورت گیرد، محکوم و نوعی بی تفاوتی به ارزش های کلان است.

اما در آن سوی ماجرا، انعکاس نامه احمدی نژاد در سطح رسانه های خارجی است. بیشتر رسانه های معتبر و اصلی جهانی این نامه را منعکس کردند و در تحلیل هایی به آن پرداختند. در بیشتر اخبار رسانه های خارجی، بخش های اصلی نامه و درخواست برای استیفای حقوق ملی ایران، آورده شده است. رسانه هایی چون سی ان ان، فاکس نیوز، راشا تودی، تایمزاواسرائیل، هاآرتض، اسپوتنیک، دیلی میل، پولیتیکو، گاردین و میرور، خبر نامه احمدی نژاد به رئیس جمهور آمریکا را پوشش دادند.

نکته ای که در پوشش رسانه های خارجی به نامه احمدی نژاد قابل توجه است، پرداختن به اصل موضوع است در حالیکه رسانه های داخلی ایران، به نیت خوانی پرداخته اند و حواشی آن را پوشش داده اند. در این میان، این نامه سبب شد تا بار دیگر موضوع غارت ۲ میلیارد دلاری آمریکا و حکم ناعادلانه دادگاه عالی این کشور در دست اندازی به اموال ایران در میان اخبار رسانه های اصلی جهانی قرار گیرد تا به دست فراموشی سپرده نشود. محمود احمدی نژاد با وجود تمامی نقدها، شخصیتی شناخته شده در سطح جهان است و اخبار بین المللی مربوط به وی بسیار مورد توجه رسانه ها قرار می گیرد. هرچند چنین پتانسیلی اسیر درگیری های سیاسی داخلی شده و کم تر مورد توجه قرار می گیرد.

بنابراین در تمامی زمینه ها اصل برتری بخش، منافع ملی کشور در واکنش به پدیده های مربوط به کشور است. نگاه تقلیل گرایانه به منافع ملی در هر دولتی آسیب های فراوانی به دنبال دارد و فرصتی را برای کشورهای خارجی فراهم می آورد تا در تضییع حقوق ایران با یکدیگر به رقابت بپردازند. زمانیکه میلیاردها دلار از حقوق ایران در سطح بین المللی تضییع می شود، مقامات کشور، افکار عمومی و رسانه ها می بایست، در یک خط برای دفاع از حقوق ضایع شده قرار گیرند و اختلافات درونی نباید مانعی در مقابل تلاش ها برای استیفای حقوق ملت ایران شود. حال آنچه رئیس جمهور سابق ایران در مطرح کردن غارت ۲ میلیارد دلاری آمریکا صورت داده، می تواند با نگاه مثبتی به آن نگریست و آن را همراستا با کلیه تلاش ها برای محکوم کردن اقدام ایالات متحده آمریکا در دست درازی به ثروت ملی ایران دانست. نامه احمدی نژاد باعث شد ماجرای غارت اموال ایران در آمریکا در کانون توجه رسانه های خارجی قرار گیرد و فرصتی را برای دیپلماسی کشور ایجاد کند تا این پرونده را با سرعت بیشتری دنبال کند و همچنین، بدعهدی و عدم صداقت دولتمردان آمریکایی را پس از توافق هسته ای، در سبد قضاوت افکار عمومی جهان قرار دهد.

منبع: فرهنگ