عیدی که فی‌نفسه آمیخته با خرق عادت و زیبایی و اعتدال و خوشی و خرمی است، در دوره ما به دیوار سفت و سخت ابتذال برخورد کرده و محاسنش از جلوی چشم کنار رفته‌اند. ابتذال مثل ویروسی است که همه‌چیز و همه‌کس را آلوده می‌کند و اگر مراقبت نکنیم سر تا پای‌مان را دربر می‌گیرد.
ابتذال در سینمای ایران بیش از دو دهه است که به موضوع روز تبدیل شده و امروز علاوه بر مشکل فیلم‌های مسئله دار، پشت پرده مفسده پیشنهادات بی‌شرمانه به بازیگران نیز وجه جدید این ابتذال شده است.
گویی هیچ چشم بینایی و هیچ گوش شنوایی تصمیم ندارد که اوج ابتذال را در قطارهایی که هر روزه زن و کودک و پیر و جوان را از مدرسه و دانشگاه و محل کار به سمت خانه یا بالعکس منتقل می کند ببیند.
