به گزارش ۸دی، در طول ۸ سال ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد همواره انتقاد های زیادی از سوی اصلاح طلبان و دلدادگان هاشمی که بعد ها از طرفداران و حامیان روحانی شدند صورت می گرفت.
یکی از این انتقادات که بیراه هم نبود رفتارهای پوپولیستی و عوام فریبانه ی رئیس دولت نهم ودهم بود.به عنوان مثال احمدی نژاد هرگاه می خواست از زیر بار انتقادات اقتصادی و عدالت خواهانه شانه خالی کند به لیستی از مفسدین اقتصادی که در جیبش بود اشاره می کرد و همواره وعده ی افشای نام آنها را می داد.
اما بعد از گذشت ۸ سال از دولت احمدی نژاد ، چشمان ما به دریچه تلوزیون خشک ماند و زیر پای خوش باور مردم ما علف سبز شد اما خبری از افشاگری نشد.
اما نکته عحیب قصه اینجاست که پس از گذشت ۸ سال و به محض آغاز انتخابات، اصلاح طلبان در چرخشی ۱۸۰ در جه ای نه تنها دست از مخالفت با پوپولیسم کشیدند بلکه خود مبدع حرکات نوین عوام فریبانه گشتند.
ابتدا جناب روحانی که به عنوان نماینده ی اصلاح طلبان و دلدادگان هاشمی در انتخابات شناخته می شد در حرکتی شگفت انگیز اقدام به نشان دادن کلیدی در برنامه زنده ی تلوزیونی کرد و آن را نماد انتخاباتی خود معرفی نمود.
سپس ایشان اقدام به دادن وعده های عجیب و غریب اقتصادی کرد. وعده های ۱ ماهه و دو ماهه و ۱۰۰ روزه ، که قول حل مشکلات اقتصادی را می داد.
در مناظره های انتخاباتی نیز نعل به نعل رفتارهای احمدی نژادی را به اجرا گذشت و در حرکتی عجیب، رقیب انتخاباتی خود را متهم به رفتار تند و افراطی در واقعه ی ۱۸ تیر ۷۸ کرد در حالی که خود روحانی نیز دبیر شورای عالی امنیت ملی وقت بود و بدون نظر او اقدامی انجام نمی گرفت. او قالیباف را متهم به حمله ی گازانبری کرد و خطابه ی معروف من سرهنگ نیستم ، من حقوق دانم را ایراد نمود.
پس از انتخابات نیز این رویه متوقف نشد و با شروع مذاکرات و سپس عدم تحقق وعده های اقتصادی و سیاسی و به تبع آن شروع انتقادات عمومی و کارشناسی ، روحانی به جای رفتار متشخصانه و آرامی که از او و وعده های انتخاباتی اش انتظار می رفت شروع به اتهام زنی و لقب گذاری منتقدین نمود.
بی سواد ها ، بی شناسنامه ها ، دلواپسان ، در جهنم بسوزید، تازه به دوران رسیده ها، عصر هجری ها ، داس دارها ، بی اخلاق ها ، چماق دارها، گداپرورها، متحجرها ، امل ها و پیام انتخابات درک نکرده ها از اندک لقب گذاری ها و توهین های روحانی به منتقدین دولت یازدهم وسیاست هایش بوده است و باید پذیرفت که حناب روحانی ریاست محترم دولت یازدهم ، دست احمدی نژاد را در توهین به منتقدان از پشت بسته است.
این روزها هم که رفتارهای احمدی نژاد در خصوص افشاگری های اقتصادی را نعل به نعل تقلید می کند و پا جای پای او می گذارد. این روزها هرچه از او میپرسید می گوید به وقتش جواب میدهم ، در جایی دیگر توضیح میدهم و از این دست به آینده سپاری ها که تخصص احمدی نژاد بود اما ظاهرا باید گفت که احمدی نژاد باید بیاید پای درس استاد بنشیند ، اگر جواب انتقاد های اقتصادی به احمدی نژاد وعده ی آینده بود، امروز هرچه از روحانی بپرسید وعده ی آینده را می دهد.
خلاصه باید گفت فاصله حسن روحانی امروز و حامیانش با حسن روحانی دیروز و حامیانش ،که همگی منتقد رفتار های این چنینی احمدی نژاد بودند فاصله ای شگرف است.