به گزارش ۸دی، حجت الاسلام مجتبی صدوقی نیا یکی از روحانیون فعال شهرستان رشت طی یاداشتی اختصاصی نظر خود را درمورد امر به معروف ونهی ازمنکر به  تحریریه ۸دی ارسال نمود که در زیر ملاحظه می کنید:

امربه معروف ونهی از منکر درجایی است که کسی عالماًوعامداًبا اینکه میداند فلان کار واجب است ترک میکند.عالماًوعامداً با اینکه میداند فلان کار حرام است انجام میدهد درچنین جایی سخن از امربه معروف ونهی از منکر فرد و امت اسلامی است که فرد یا جامعه باید به آن فرمان صادر کند طوری که این معروف عمل شود و آن منکر ترک بشود بنابراین امربه معروف ونهی از منکر یک مرحله ولایت متقابلی است که مومنان نسبت به یکدیگر دارند.^۱

بایدها ونبایدها:

یکی از جنبه های بسیارمهم در وظیفه بزرگ وخطیر امربه معروف ونهی ازمنکر ودعوت زبانی وعملی به خیر این است که محیط اجتماعی رابرای پرورش استعداد وآمادگی خیر در توده ها آماده میکند.حساب در امر به معروف ونهی ازمنکر حساب دیگری است.حساب محیط سازی است،محیط سالم برای پرورش سالم وصحیح استعدادهای خیر نهفته در انسان.مساله بهداشت محیط اجتماعی است.این شوخی برنمی دارد.البته یک شرط اصلی در امربه معروف ونهی از منکر شناخت معروف ومنکر است.اصلا کسی که خودش نمی داند معروف ومنکر چیست،به چه چیزی دعوت کند؟؟چه چیزی را امر ونهی کند ؟؟^۲

پی نوشت:

۱)علامه جوادی آملی

۲)برگرفته از کتاب باید ها ونبایدهای دکترشهید بهشتی

آسیبها ،آثار ونتایج…

ادامه دارد…