به گزارش هشت‌دی اَزگیل در زبان گیلکی به نام کونوس یا کُنوس شناخته شده است که در زبان تالشی به آن فَتَر می‌گویند. نام درخت و میوه‌ای است از خانواده گل‌سرخیان از سرده ازگیل (سرده)، هم‌خانواده با سیب، گلابی، به، زالزالک و گلابی وحشی. در زبان مازندرانی به این میوه کِنِس یا کندس می‌گویند و در نزهت‌نامه علایی هم آن را کندس خوانده‌اند. نام علمی این میوه Mespilus germanica است.

میوه کروی شکل و قهوه‌ای‌رنگ ازگیل بسیار سخت و اسیدی است و تا زمانی که خوب رسیده نشود قابل‌خوردن نیست. گوشت ازگیل پس از رسیدن از رنگ سفید به قهوه‌ای تغییر می‌یابد و کاملاً نرم و شیرین می‌شود و مردم به آن خرمای گیلان نیز می‌گویند.

مردم ازگیل را به‌صورت خام به‌عنوان میوه‌ای لذیذ، مطبوع و تقویت‌کننده مصرف می‌کنند، همچنین از ازگیل جهت تهیه شربت و کنسرو ازگیل نیز استفاده می‌شود.

ازگیل در مکانی سایه‌روشن در جنگل‌های آفتاب‌گیر رشد می‌کند و خاک مرطوب، سبک و شنی با خاک‌برگ یا خاک سنگین رسی و به‌خوبی زهکشی‌شده برای کشت آن مناسب است.

خواص ازگیل 

ازگیل سرشار از ویتامین‌های «ب» و «ث» است. خواص دارویی ازگیل نیز از روزگاران بسیار دور موردتوجه بوده است. بقراط ازگیل را برای مبتلایان به ترشی معده و مدفوع سوزان و عوارض تب نافع می‌پنداشت. ازگیل برای فشارخون و چربی خون و قند خون مفید است.

درمان آبسه دهان و گلو با جوشانده برگ ازگیل – درمان آنژین با جوشانده برگ آن – درمان برفک با برگ آن – منظم‌کردن قاعدگی – درمان سالک با جوشانده برگ – درمان اسهال بچه‌ها با جوشانده برگ – منظم‌کننده کار روده‌ها – جوشاندهٔ برگ ازگیل ورم گلو و ناراحتی‌های حلق را از میان می‌برد، همچنین به طور سنتی در گیلان و قزوین از «آب کونوس» برای درمان دهان درد استفاده می‌شد. در درمان اسهال ساده – خونریزی داخلی – ورم روده – زخم دهان – تورم مخاط گلو با غرغره (پزشکی) کردن آب برگ درخت ازگیل سودمند است.

انتهای خبر/