به گزارش هشت‌دی یکی از مثال‌های شیرین فارسی این است که می‌گویند «قافیه به تنگ آمد و..‌.». این مثال در جایی که فردی مستأصل و درمانده از کاری می‌شود و برای کم‌رنگ کردن این درماندگی دست به هر کاری می‌زند به کار برده می‌شود.

 منافقین با شکست درون‌سازمانی و کشته و معدوم شدن چهره‌های شاخص این نهاد تروریستی و فشار پلیس آلبانی و ارائه دستگاه‌های رایانه‌ای با هزاران ترابایت داده به نهادهای اطلاعاتی ایران که همگی نشان‌دهنده شکست عجیب‌وغریب این وطن‌فروشان بی‌وطن دارد، قافیه را برایشان به تنگ آورده است.

 اما نکته مهم دیگر امید ناامیدشده این جماعت برای ناامید کردن مردم ایران است که با روشنگری‌های صورت‌گرفته نقش‌برآب شد. این در حالی است که تمام امید منافقین برای ایجاد اغتشاشات و برهم‌زدن نظم عمومی در مرداد و شهریور سال جاری بود و از طرفی هر چند فشار اقتصادی همچنان روی مردم است؛ اما تلاش‌های در خور تشکر دولت باعث شد تا همانند دولت فشل و عصا به دست قبلی گزک کمتری به دشمنان ملت ایران دهد تا بخواهند با اعصاب و روان آنان بازی کنند.

 درهرصورت آنچه در پاریس و آتش‌زدن درب ورودی سفارت ایران رخ داد ماهیت بی‌وطنی و تروریستی این جماعت خون‌آشام را می‌رساند که از هیچ کاری ابا ندارند و برای رسیدن به اهداف خود گاهی هم‌زبان‌های خودشان را به آتش می‌کشند و گاهی هم ساختمان و… را.

 درهرصورت قافیه تنگ آمده منافقین آن‌جایی تنگ آمد که باید برای دربه‌دری خودشان آویزان اسرائیل و آمریکا شوند و آنان خود می‌دانند که اسرائیل و آمریکایی‌ها بدون دُم تکان‌دادن، تکه‌نانی هم جلویشان نمی‌اندازند پس باید کاری صورت بدهند.

 آنان تمام تلاش خودشان را کرده‌اند و می‌کنند که در داخل کشور آشوبی برپا کنند و مردم و نظام را با هم روبه‌رو کنند حال که ناامید از این مهم شده‌اند؛ دست به آتش‌زدن درب سفارت ایران می‌کنند که دل اربابان خودشان را به دست آوردند.

 درهرصورت دولت مکرون و فرانسه مسئول تأمین امنیت است و باید پاسخ بدهد که چرا نتوانسته این مهم را تأمین کند؛ اما عاقلان جامعه باید از کشور و مردم در مقابل این هار شده‌ها حفاظت کنند که مبادا آسیبی به تمامیت ایران برسد؛ زیرا این سگ قلاده پاره کرده است و هر آن امکان دارد پای یا دستی را گاز بگیرد.

انتهای خبر/