به گزارش ۸دی، یکی از مهمترین و جنجال برانگیزترین پروژه‌های رضاشاه که با اعمال نفوذ دشمن در ایران اجرا شد، مسئله کشف حجاب زنان و تغییر لباس مردان ایرانی است

نخستین نشانه‌های کشف حجاب را می‌توان در سخنرانی بدون روبنده طاهره قره العین در دربار ناصرالدین شاه قاجار و در محافل روشنفکری یافت.

همچنین فعالان جنبش زنان غرب زده و بی دین ایران در دوره مشروطه و ابتدای حکومت رضاشاه بحث‌هایی در نقد حجاب گشودند؛ ولی رسمیت پیدا کردن و اجباری شدن چند ساله ی آن به دوره حکومت رضا شاه بازمی‌گردد.

طاهره قره العین در سال ۱۲۶۴ قمری در واقعه بدشت سخنرانی کرد و با حاضر شدن بدون نقاب روبنده حاضران را شگفت‌زده کرد. او همچنین جدائی دین بابی از دین اسلام و نسخ احکام و سنن قدیم را اعلام کرد. پس همانطور که گفته شد بابیت و بهائیت که از انگلستان سرچشمه می گرفت اصرار بسیاری بر کشف حجاب داشت و وقتی که دیدند مردم به سمت این فرق ضاله نمی آیند با نفوذ در حکومت پهلوی به رهبری انگلستان کشف حجاب زوری را علنی کرد.

در دربار قاجار، مسافرت‌های شاه به اروپا و مشاهداتش از وضعیت پوشش زنان اروپایی در دربار تأثیر به سزایی داشت.

به تدریج موضوع «کشف حجاب» در قالب تجدد خواهی به محافل روشنفکری و اشعار شعرا نفوذ کرد و در مطبوعات منعکس شد.

رضاخان حجاب را نشانه گرفت تا غیرت دینی ایرانی و فرهنگ ناب این سرزمین را از بین ببرد.

واقعه مسجد گوهرشاد مشهد از رخدادهای مهم دوران حکومت رضاشاه پهلوی و نخست‌وزیری محمد علی فروغی به شمار می‌آید. تحصن مردم در مسجد گوهرشاد در اعتراض به اجباری شدن کلاه شاپو و سیاست‌های تغییر لباس رخ داد. در این تجمع محمدتقی بهلول سخنرانی کرد و در این حین نیروهای دولتی با مردم درگیر شدند.

شهربانی به دستور رضاخان، اطراف حرم و مسجد را محاصره کرده، شروع به تیراندازی کردند و در نتیجه بیش از ۲ هزار نفر از مردم غیرتمند ایران را به خاک و خون کشیده شدند و مأموران رژیم پهلوی، پیکر مطهر این شهدا و زخمی‌هایی که هنوز نفس می‌کشیدند را در گورهای دسته جمعی ریخته و مدفون ساختند.

پس از این واقعه روحانیان سرشناس مشهد دستگیر و تبعید شدند و به دستور رضا شاه برخی از رؤسای ادارات مشهد تغییر کردند.

پاسبان بازنشسته حسینعلی ذوالفقاری گلمکانی، فردی است که اظهارنظری از او درباره شمار کشتگان فاجعه حمله به مسجد گوهرشاد موجود است. او که هر چند در شب حادثه در محل حاضر بوده اما به گفته خود معدود نظامیانی بوده که زیر نظر قادری فرمانده عملیات خدمت نمی‌کرده و درنتیجه دستش به خون مردم آلوده نشده است.

وی در مورد آمار مقتولان گفته است: «آن شب حدود دو سه هزار نفر را کشتند بردند بیرون دروازه پایین خیابان در قبرستان که الان درخت کاشته‌اند، خندق کندند هرکس که کشته می‌شد مثل جوال گندم همه را می‌ریختند توی ماشین می‌بردند و می‌ریختند توی آن خندق و خاک روی آنها می‌ریختند البته از پاسبانها و نظامی‌ها هم کشته شده بود که بروز داده نمی‌شد!»