به گزارش ۸دی نیوز، دور جدید مذاکرات هسته‌ای در حالی قرار است ۲۴ دی ماه در ژنو برگزار شود که در جریان مذاکرات دور قبل علی رغم موافقت طرف ایرانی با پیشنهاد آمریکایی ها و به علت زیاده خواهی های کاخ سفید توافق نهایی منعقد نشد.

به گزارش رجانیوز، اخبار رسیده حاکی از آن است که با وجود امتیازات زیادی که تیم ایرانی حاضر به ارائه آن شده است، اما جان کری در لحظات آخر و پس از تماس با اوباما از پیشنهاد خود عقب نشینی کرد و عملا حصول توافق نهایی به شکست انجامید.

در همین راستا، علی اکبر صالحی در برنامه تلویزیونی نگاه یک درباره جزییاتی از مذاکرات وین گفته بود:

«تقریبا به تفاهم کامل رسیده بودند و کلیات تقریبا پذیرفته شده بود. اتفاقی افتاد که طرف مقابل عقب نشینی کرد. نمی‌توانم به جزییات بپردازم. دو سه روز بعد از این قضیه نخست‌وزیر رژیم غاصب صهیونیستی اعلام کرد که ما نگذاشتیم آنها به تفاهم برسند. کری اعلام کرد ما در هماهنگی کامل با اسرائیل هستیم. دست‌های فراوانی در کار است. آنها منافعشان را در ادامه بحران می‌بینند. ما گفتیم چون از ابتدای امر با حسن نیت وارد و اراده سیاسی برای حل موضوع وارد شده و صادقانه به تمام مسائل پاسخ داده و انعطاف لازم را نشان دادیم. آب سنگین را چگونه حل کردیم و حتی در غنی سازی چه کارهایی کردیم و چه پیشنهادی دادیم.»

هر چند مذاکرات وین به توافق نهایی ختم نشد اما بر اساس اخبار موجود، علی رقم امتیازات فراوانی که طرف ایرانی حاضر به ارائه آن شده است، باز هم طرف امریکایی بهانه جویی کرده است. این در حالی است که گفته می شود جان کری انتظار نداشته است طرف ایرانی تا این حد حاضر به ارائه امتیاز شود.

پس از این موضوع وزیر امور خارجه آمریکا در تماس تلفنی با رئیس جمهور این کشور، جزییات مذاکرات خود با ظریف را به وی اطلاع داد. اما نکته جالب توجه آنکه اوباما پس از رایزنی و مشورت به کری اطلاع میدهد که از امضای توافق نهایی خودداری کرده و بار دیگر توافق ژنو تمدید شود.

جان کری نیز در دیدار بعدی خود با ظریف بدون آنکه دلیل موجه ای برای مخالفت با امضای توافق نهایی داشته باشد، حصول توافق را به ماه های آتی موکول کرد و خواهان برگزاری مذاکرات کارشناسی شده است.

با این حال اقدام مقامات آمریکایی در عقب نشینی از پیشنهاد خود بیانگر ۳ نکته مهم است:

اول آنکه برخلاف تصور برخی از مقامات داخلی، نمی‌توان به وعده ها و اظهارات مقامات آمریکایی اعتماد کرد. وقتی کاخ سفید صراحتا پیشنهاد خود را در کمتر از ۲۴ ساعت نادیده می گیرد و بدون آنکه دلیلی بیاورد تعهد خود را تغییر می‌دهد طبیعی است پس از حصول توافق با تفسیر خاص خود از تعهداتشان شانه خالی کنند. همانند آنچه که درباره توافق ژنو اتفاق افتاد.

دوم، رفتار آمریکایی ها در مذاکرات وین بار دیگر این گزاره را اثبات کرد که اگر در برابر فشار و خواسته کاخ سفید عقب نشینی کرده و آن خواسته مورد قبول واقع شود، نه تنها از فشارها کم نمی شود بلکه خواسته ها و انتظارات افزایش پیدا می کند.

سوم مقامات دولتی ایران پیش از آنکه چاره کار حل مشکلات اقتصادی را در سیاست خارجی و بستن با «کدخدا» بدانند باید از طرز رفتار آمریکایی ها در وین این نکته را دریافته باشند که کاخ سفید پس از حصول توافق احتمالی نیز فشار خود به ایران را حفظ و چه بسا بیشتر می کند در چنین حالتی، ایران پس از توافق، هم صنعت هسته ای خود را تقریبا تعطیل کرده است و هم آنکه برخلاف تصور برخی دولتی‌ها، هیچ گشایش اقتصادی حاصل نشده و به بازار نیز ضربه ای اساسی وارد می شود. در واقع خیانت مقامات آمریکایی که در مذاکرات وین از سوی تیم مذاکره کننده هسته ای و مسئولان دولت به وضوح مشاهده شد می‌تواند نقطه آغازی برای تغییر دیدگاه دولتی ها باشد. اما این سئوال مطرح است آیا این تغییر رویکرد در مسئولان دولت «تدبیر» اتفاق می افتد؟