۸دی: “محمد دلسوز” رئیس هیات مدیره نظام پرستاری رشت، در پستی اینستاگرامی با عنوان “وجدان همیشه بیدار پرستاری”، نوشت:

جامعه پرستاری خارج از محیط بیمارستان نیز همواره وظیفه‌شناس است…
در این یادداشت راوی داستانی هستم که قهرمانش با دست خالی به یاری هموطنش شتافته است…
جمعه ۱۴ خرداد ۱۴۰۰ ساعت ۵ عصر…
حوالی ساحل گیسوم در پره سر…
تصادف موتور با خودروی سواری…
سرنشین موتور غرق در خون روی زمین افتاده است…
راننده یکی از ماشین‌ها در آن حوالی پرستار است…
خانمی که همراه با مادر و خواهرش از آن مسیر رد می‌شد…
وجدان همیشه بیدار همکارمان او را به سمت صحنه تصادف سوق می‌دهد…
در صورتی که می‌توانست از کنار حادثه عبور کرده و به مسیرش ادامه دهد…
خود را سریعا به محل حادثه می‌رساند و کمک می‌کند تا خونریزی مصدوم قطع شود…
با رسیدن ۱۱۵ ایشان نیز سوار آمبولانس می‌شود…
در مسیر با کمترین امکانات بیمار را اینتوبه می‌کند…
اقدامی که پرستاران متبحر میتوانند انجام دهند…
مریض با ضریب هوشیاری ۶ به نزدیکترین مرکز درمانی منتقل می‌شود…
تمام لباس همکاران غرق به خون است…
در حالیکه او هیچ وظیفه‌ای نداشت اما وجدانش او را تا لحظه آخر وادار به کمک‌رسانی می‌کند…
قهرمان داستان ما سپیده قوی پنجه پرستار بخش ترومای بیمارستان پورسیناست…
در جامعه‌ای که اخلاق هر روز کم رنگ‌ تر می‌شود باید به احترام قوی پنجه‌ها کلاه از سر برداشت…
جامعه پرستاری گیلان قدردان ایثار خانم قوی پنجه می‌باشد…
هیچ کلامی برای چنین ایثاری نمی‌توان یافت…
شاید اگر در کشور دیگری چنین رخدادی روی می‌داد ساعت‌ها در موردش صحبت می‌شد اما چه کنیم که کشورمان قدردانی از کادر درمان کم‌رنگ است…
پرستاری که خانواده‌اش را در مسیر رها می‌کند تا به یاری هموطن مصدومش بشتابد…
درود بیکران بر خانم قوی پنجه … .