از آن دمی که خانه مولا رسیدی

ام البنین را جای نامت برگزیدی

این خانواده تازه مادر داده از دست

از این سبب دادی به خود نام جدیدی

گفتند فرزندان زهرا را از آغاز

با مهر خود،مانند مادر پروریدی

گرچه کنیز بچه‌ها خواندی خودت را

در مادری کردن بر آنها روسپیدی

تنها نه یک عباس نام‌آور؛ نوشتند

تو باغبانِ چار ابالفضل رشیدی

راوی پسرهای تو را می‌گفت، اما

تکرار می‌کردی : حسینم را ندیدی؟

داغ سر و سرنیزه‌ها بر سینه‌ات ماند

داغی که با چشمان ظاهر هم ندیدی

ام البنین بودی اگر تا قبل آن روز

از بعد عاشورا دگر ام الشهیدی