هشت دی: نامش را می گذارند هرس کردن، شما بخوانید “سربریدن”، چیزی شبیه به فیلم اره، با قساوت تمام سر از تن درختان می برند و فقط یک تنه از آن باقی می گذارند که زنده بماند اما زندگی نکند.

زمانی که در خیابان های “انزلی” قدم میزنی شهر پر است از درختان بی شماری که در اثر هرس های غیراصولی به اشکال ناهمگون درآمده اند و این خود بلای جان طبیعت است.

به منظورحفظ سیم ها هر ساله، ارّه های موتوری به خیابان آمده و درختان را قلع و قمع می کنند. دستگاه های متولی شاخه های کوچک و بزرگ درختان را به بهانه رفع خطر ، هرس می کنند و چهره درخت به مرور زمان دستخوش تغییراتی می شود و دیگر آن حس خوب را القاء نمی کند.

موضوع سربریدن درختها به بهانه مزاحمت برای سیم برق، کاری بدون اصول و بدون هرگونه اقدام کارشناسی و فقط از سر رفع مسئولیت است. همچنین قطع نیمه بالایی درختها علاوه بر ایجاد نمای ناموزون، زمینه پوسیدگی و هجوم انگل ها وبیماری های درختان را نیز فراهم می کند.

متأسفانه بسیاری از مسئولان به جای اینکه به دنبال راه حل مناسبی باشند دوست دارند به بهانه های مختلف درختان را قطع می کنند تا مزاحمتی برای سیم ها نداشته باشد؛ می گویند هزینه انتقال سیم ها به زیرزمین زیاد است، حداقل میتوان در مسیرهای پرتردد این کار را کرد.

این در حالی است که در برخی از شهرهای همین استان همانند فومن، با حفظ و نگهداری از درختان خود سیمای زیبایی را برای شهر خود به ارمغان آوردند. آری اگر حافظ طبیعت باشیم علاوه بر فوایدی که برای انسان ها دارد، زینت شهر ما نیز خواهد بود. اما ظاهراً ما در اینجا شاهد این امر هستیم که در روز درختکاری، نهال می کارند، عکس میگیرند و در ماه های آینده به دلیل عدم رسیدگی به نهال های کاشته شده همه ی آنها ازبین رفته و مجددا سال آینده می آید و تکرار همین سریال.

مسئول محترم؛ باتوجه به اینکه سالیان دراز طول می کشد تا یک نهال به ثمر برسد نباید داستان بی پایان مرگ تدریجی درختها به وسیله سوء مدیریت ها نادیده گرفته شود.

اگر این سریال دنباله دار به پایان نرسد، در آینده نزدیک شاهد تصاویر خوبی نخواهیم بود، درختان آشیانه پرندگان هستند وبا زندگی انسان ها رابطه ی حیاتی دارند، آنها را ازبین نبریم زیرا جای خالی شان سالها طول میکشد تا دوباره سبز شود.