به گزارش ۸دی، چند هفته ای از مناقشه قره باغ می گذرد اما آنچه شاهد آن هستیم فشل بودن دستگاه دیپلماسی ایران در ایفای نقش مؤثر و فعال در منطقه است.

وزارت امور خارجه در دولت روحانی در حالی” محمد جواد ظریف ” را سکان دار خود دید که از ابتدا همگان فکر می کردند این حضور شاید نقطه قوت دولت تدبیر و امید باشد.

اما تحمیل برجام بر کشور از یک سو تا پیمان دوستی کشورهای کوچک همسایه ایران با رژیم صیهونیستی از سوی دیگر کافی است که بگوییم  این منفعل بودن یاد “قاجاریه” را برای ایرانیان زنده کرده است. و عدم حضور جدی و البته تأثیرگذار دستگاه دیپلماسی ایران در مناقشه “قره باغ” نیز نشانه ای از فشل بودن وزارت امور خارجه است.

وقتی به حوادث چند ساله ی اخیر نگاه می کنیم می توانیم بگوییم اگر نبود ایستادگی مردم و از خودگذشتگی نیروهای دلسوز و انقلابی و جانفشانی شهدای مظلوم مدافع حرم و شهدای امنیت، اکنون ملت ما رنگ امنیت و آرامش را نمی دیدند.

مگر می شود باور کرد که خاک ایران روزانه شاهد اصابت چندین راکت و موشک و… از سوی دو طرف درگیر باشد اما وزیر امور خارجه جمهوری آذربایجان بخواهد برای صلح با فرانسه و آمریکا و … مذاکره و دیدار کند؟

چگونه “محمد جواد ظریف” و دستگاه عریض و طویل وزارت امور خارجه تحمل می کنند که سهم ملت ایران ترس و دلهره ناشی از اصابت سهوی یا عمدی راکت و موشک باشد اما اینگونه جمهوری اسلامی کنار گذاشته شود.

آیا ایران با مردم آذربایجان و ارمنستان قرابت فرهنگی ندارد و این قرابت فرهنگی نمی تواند نقش ایران را در منطقه پر رنگ کند؟!

آیا ایران بیشترین مرز را با دو طرف مناقشه در قره باغ ندارد آیا این طولانی بودن مرز دلیل حق مسلم ایران برای ایفای نقش در منطقه را توجیه نمی کند؟

آیا دود مناقشه در قره باغ به چشم ایران نرفته و نمی رود؟ و برای جلوگیری از این قضیه نباید دستگاه دیپلماسی به جای اینکه در تهران بشنیند و بیانیه صادر کند در منطقه قفقاز حضور فعال داشته باشد؟!

آیا نباید برای اردوغان و دولتش روشن می شد که حضور داعش در سرحدات مرز ایران خط قرمز دولت و ملت ایران است؟! این در حالی است که ملت ایران هزاران شهید تقدیم کرده تا اجازه ندهد داعش به مرزهایش نزدیک شود.

آیا وقت آن نیست که دیپلمات بودن را به کت و شلوار پوشیدن و کلمات قلمبه و سلمبه بر زبان جاری کردن معنا نکنیم و بگوییم که دیپلمات بودن یعنی دفاع از حقوق ملت ایران در عرصه بین الملل و منطقه؟!

آنچه مسلم است باید از صفر تا ۱۰۰دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی یک بازنگری اساسی صورت بگیرد در غیر این صورت با احترام به تلاش های ریز و دزشت بزرگواران باید عرض شود این راه به ترکستان هم ختم نخواهد شد. چه برسد به…

نویسنده: میثم گوهرپور