به گزارش ۸دی، ژاله حساس خواه رییس سازمان اسناد و کتابخانه های استان گیلان با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش نوشت: “چندوقت پیش گیل خبر درگزارشی از مردم در باره میرزاکوچک خان بوضوح نشان داد که مردم اطلاع زیادی از تاریخ و اینکه چرا میرزا میرزا شد ندارند.اما طنز تلخش اینجا بود که نسبت به تیپ و ریش میرزا و اینکه مجسمه اش در کجا واقع شده نظر داشتندکه شاید آنهم به دلیل واقع بودن مجسمه در مرکز شهر و دیدن هرروزه اش در مراسم مختلف باشد.
این البته منحصر به رشت و ایران نیست.

درگزارشی مشابه از ینگه دنیا دیدم که امریکاییها هم درحالیکه دارند مراسم سالگرد مارتین لوترکینگ را برگزار می کنند در گزارشی نشان داده شده بسیاری از مردم بجز اسم و ظاهر اورا کامل نمی شناسند و نمی دانند رویاهایش چه بود، حتی بطرز مضحکی یک فروشگاه لباس به این مناسبت ٢۵ درصد تخفیف روی لباسهای مشکی گذاشته فقط چون لوترکینگ سیاه بود.

غم انگیز!!! سالهاست به بزرگداشت و تقدیر می نشینیم و می نشینند بدون اینکه بدانیم چرا.

چه کسی از این بی خبری بهره می برد؟”

حساس خواه در این یادداشت کوتاه به عدم تلاش برای شناساندن شخصیت هایی همچون میرزا برای عموم جامعه اشاره کرده و در پایان به طرح پرسشی درباره این قضیه پرداخته که این بی خبری و عدم توجه به سود چه کسانی است؟

و اما چند نکته!
به راستی چه کسانی باعث این بی خبری اند؟

آیا جز این است که آن دستگاه های به ظاهر فرهنگی و عریض و طویلی که خروجی مشخصی ندارند با بودجه های چند ده میلیونی برای برنامه ها و پروژه های بی سر وته و آبکی، خود بخشی از مقصران این ماجرا هستند؟

آیا غیر از این است مدیرانی که بازیکنان سیاست اند و در میدان فرهنگ به جای تلاش برای احیای آن، درگیر بازیهای سیاسی شده اند، از بی خبری ملت بهره می برند؟

راستی این سوال بماند برای بعد، مدیرانی که اعضای اصلی خانواده شان در کشورهای دیگر و غرق شده در فرهنگ غرب گذر عمر می کنند، چطور می توانند احیاگر تلاشهای شخصیتی همچون میرزا برای مردم باشند؟

طنز تلخ روزگار اینجاست کسانی نگران بی خبری جامعه از تاریخ و فرهنگ شده اند که شاید بیش از همه مسبب این اتفاق تلخ باشند.