به گزارش ۸دی، دانشگاه یکی از مهمترین مراکز کشور از تاریخ تاسیس تاکنون بوده است، نزدیک به ۱۰۰ سال است دانشگاه با مفهوم کنونی تاسیس شده است و از ابتدا تا به امروز حوادث و جریان های سیاسی زیادی را به خود دیده است، دانشگاه و حوزه دو بال علمی کشور بوده اند، اما همیشه جریان هایی به دنبال جداسازی دانشگاه و حوزه بوده اند زیرا می دانستند ترکیب علوم به روز دنیا با علوم اسلامی می تواند گنجینه ای باشد تا کشور را به سمت پیشرفت همه جانبه سوق دهد.

پیشرفت های تا به امروز کشور نیز خاستگاهی جز دانشگاه و حوزه نداشته و اساسا پیروزی انقلاب اسلامی، مقاومت هشت ساله در جنگ و سازندگی های متداوم در کشور نیز حاصل پیوند مبارک این دو است.

چرا جدایی دانشگاه و حوزه  از هم خطرناک است؟

دنیای امروز، دنیای علم و فناوری است و کشورهای پیشرفته هر چه توانستند پیشرفت های فناوری در عرصه های مختلف داشته باشند ماحصل تمرکز بر علم، فناوری و پژوهش در همه حوزه های علمی است، اما آنچه که شاید دانشگاه های ما را تهدید کند در دسترس نبودن علوم به روز در دنیا است، دانشگاه های دنیا حاضر نیستند فناوری های اساسی را در اختیار ایران قرار دهند و برخی از علوم تدریس شده در دانشگاه های ایران نیز ، علومی قدیمی بوده و نیاز به به روزرسانی همه جانبه هستند.

امروز پیوند حوزه و دانشگاه بیش از هر زمان دیگر واجب و حیاتی است، زیرا دانشگاه های ما نیاز به بازنگری در علومی اساسی مانند اقتصاد، روانشناسی، علوم اجتماعی و… هستند که ریشه غربی داشته و نتوانسته دردی از جامعه امروز ایران را دوا کند، حوزه باید پیشرو ارتباط با دانشگاه شده و این مشکل را یک بار برای همیشه حل کند.

مشکل دیگر این روزهای دانشگاه های ایران نفوذ تفکرات غربی و فلسفه های فرویدی و نیچه ای است که ظاهرا برای جوانان امروز جذاب است و متاسفانه برخی از دانشجویان را شیفته خود ساخته است، این در حالی است که کم کاری دانشگاه ها بر روی فلسفه اسلامی و بر اصول فلسفه صدرایی، ابن سینایی و شیخ شهاب الدین سهروردی و حتی فلسفه علامه طباطبایی می تواند این مشکل را حل کند.

برخی از دانشجویان و حتی برخی از مردم عادی فکر می کنند اسلام هیچ حرفی در مباحث عقلی و فلسفی ندارد و متاسفانه جنس اسلام را ضد تفکر و پیرو خام از عقیده متهجر می دانند و این تفکر خطرناک در برخی از اساتید دانشگاه نیز نفوذ کرده و دانشجویانی ضد اسلام و شیفته غرب را در حال تربیت هستند.

دانشگاه سیاسی یا دانشگاه سیاست زده؟

مسائل سیاسی یکی دیگر از مسائلی است که از ابتدا بر سر آن در دانشگاه ها اظهار نظرهای متفاوتی وجود دارد، برخی می گویند دانشجو را چه به سیاست و برخی دانشگاه را محفل اصلی کارهای سیاسی ارزیابی می کنند.

متاسفانه در این موضوع مانند بسیاری از موضوعات اساسی شاهد افراط و تفریط هستیم، برخی دانشجویان آنقدر در سیاست غرق می شوند که درس خواندن و علم آموزی که وظیفه اصلی خود است را فراموش می کنند، برخی از دانشجویان نیز به این موضوع به کل بی تفاوت هستند.

اما نظام حزبی چاره کار این روزهای جمهوری اسلامی است، کشوری که دارای احزاب متفاوتی باشد می تواند شور سیاسی را همواره روشن  نگاه دارد و نیروهای قوی سیاسی برای آینده کشور تربیت کند.

این روزها این نسخه برای کشور بسیار حیاتی است زیرا در روزهای سخت اقتصادی کشور هستیم و گذر از این موضوع سخت جز با وحدت همه جانبه همه نیروها ممکن نیست، همه مردم باید در قدرت سهیم باشند و منافعی نیز از آن ببرند و همه باید برای فردای کشور احساس مسئولیت کنند و از این روز دشمنان نتوانند احزاب و جریان های سیاسی ما را به سوی خود ببرند و آنان را بر ضد نظام بشورانند و این امر جز وجود احزاب متعدد سیاسی در چارچوب نظام اسلامی هیچ راهکاری نداشته و دانشگاه ها می توانند در این زمینه نیز با همکاری با حوزوی ها پیشرو باشند.

در نتیجه دانشگاه های ما نقشی اساسی در پیشرفت کشور دارند و اگر امروز کشور ما با مشکلات متعدد اقتصادی مواجه است به روز نبودن دانشگاه ها در علم و مهارت آموزی به دانشجویان و تربیت کادری اجرایی- سیاسی برای آینده کشور است، دانشگاه و حوزه دو بال علمی کشور هستند و به جز این دو هیچ راهی برای پرواز به آینده ای روشن وجود ندارد.