به گزارش ۸دی، معادله حوادث عراق علی رغم همه ی ادعاهایی که می شود معادله پیچیده ای نیست. و کسی که مقداری هوش سیاسی داشته باشد می تواند دو سر معادله را بچسباند و کسب نتیجه کند.

حضور “مقتدی صدر” به عنوان رهبر سیاسی و حضور موکب داران عراقی به عنوان بخشی از مردم عراق در تهران و بیت رهبری معظم انقلاب خبر از نزدیکی دو ملت و پیوند سیاسی اجتماعی عراقی ها و ایرانی ها با هم دارد. در نگاه عوام شاید این دیدار ها ساده بنظر برسد اما از نظر تحلیلگران سیاسی نه تنها ساده نیست بلکه قدرت منطقه ای جمهوری اسلامی ایران و عراق را می رساند که با وجود همه تحریم ها و فشار های آمریکا علنا با هم به گفتگو نشسته اند و خروجی آن هرچه بشود نه اینکه مهم نیست اما مهم تر پیامی است که این دیدارها به دول غربی و گاوان شیرده منطقه ای! آنان داده است، پس باید هم کاری کنند.

مردم عراق چند سالی است که در آرامش در حال زندگی هستند و حافظه این مردم آنقدر قوی هست که داعشی ها را که هیچ چیز را بر خودشان حرام نمی دانستند را فراموش نکنند پس یقینا بعد از همه ی مشکلاتی که پشت سر گذاشته اند عاقلانه ترین کار این است که قدردان امنیتی که فرزندان آنان در ارتش و نیروهای مردمی برایشان فراهم کرده اند باشند؛ پس کسی که به بلای ناامنی مبتلا شده یقینا قدردان امنیت هست.

اما این روزها بنگاه های خبرپراکنی عربی، عبری و غربی اعلام می کنند که مردم عراق بعلت بیکاری خواستار در اختیار گرفتن فرودگاه بغداد بوده اند؟ این سوال پیش می آید وقتی مردم عادی که مطالباتشان بیکاری و معیشت است چرا به سمت فرودگاه اصلی کشورشان می روند مگر فرودگاه یا حتی سفارت خانه ها مرجع رسیدگی به بیکاری و معیشت مردم هستند؟!

به هیچ وجه نمی شود باور کرد مردم عادی به این سرعت مراکز حساسی مثل فرودگاه و سفارتخانه ها را در کمترین زمان ممکن شناسیایی کنند و به هماهنگی لازم جهت حمله آن هم به یک شیوه مشترک برسند مگر آنکه عقبه ای داشته باشند و اتاق فرماندهی آنان را هدایت کند پس یقینا روزهای آینده مشخص خواهد شد که ریال های نفتی سعودی -اماراتی، پایگاهای آموزشی رژیم تروریست پرور اسرائیل و دستگاه های اطلاعاتی انگلیس و امریکا پشت این قضیه هستند.

اگر علت اینگونه تعرض ها کار و معیشت نیست پس اینگونه رفتار ها در کشور عراق از کجا و به چه علت رخ داده است؟

اما این نکته را باید گفت: خود دولت عراق راهپیمایی شهروندان برای مشکلات معیشتی و بیکاری را به رسمیت شناخته و مردم این کشور هم می دانند کشور عراق، با مدیریت دیکتاتوری حزب بعث، حمله آمریکا و به چپاول بردن نفت و سرمایه های طبیعی و ملی این کشور که خود عامل عقب ماندگی این کشور شده است و از طرفی سایه شوم داعش خونخوار و دست پروده دلار های عربستان، امارات  و حمایت های همه جانبه آمریکا، انگلیس، اسرائیل و… که به تازگی از سرشان رفع شده نمی تواند در بیکاری و کمبودهای آنان بی تاثیر باشد پس برای اینکه به شرایط نرمال که حق طبیعی مردم عراق است برسند باید صبورانه با دولت بر آمده از خودشان همکاری کنند پس به یقین می توان گفت همه این مشکلات ناشی از بحث بیکاری و معیشت عده ای از عراقی ها نیست اما مشکل کجاست؟

اول: مهم ترین موضوع رشد چشمگیر قدرت منطقه ای عراق با حمایت های همه جانبه حمهوری اسلامی است که بقا، یکه تازی و البته منافع عده ای را خارج از مرزهای عراق را به خطر انداخته است پس باید متوقف شود. چون هنوز دول دیکتاتور منطقه و استکبار نتوانسته اند جمهوری اسلامی ایران را هضم کنند پس تصور اینکه عراق با ثبات و قدرتمند و البته نزدیک به ایران در سپهر سیاسی موجودیت پیدا کند برایشان بسیار خطرناک است باید به هر قیمتی کنترل کنند.

دوم: مردم عراق زمانی در مقابل داعش، آمریکا و انگلیس مقاومت کردند و به پیروزی رسیدند که در اوج ضعف سیاسی و اقتصادی بودند و با محوریت مراجع تقلید و بزرگان و عقلای منطقه با ایستادگی ملی و تشکیل نیرو های مردمی از شعیه و سنی عراقی در مقابل دشمن خارجی ایستادگی کردند پس دولت های عربی و غربی فهمیده اند که نیروی خارجی در هر شرایطی در مواجهه با ملت عراق محکوم به شکست هستند و نمی توانند جلوی قدرت همبستگی عراقی ها بمانند پس باید عراق به دست عراقی ها نابود شود و به همین دلیل با اجیر کردن چندین نفر با دلار های سعودی و موج سواری رسانه ای و تحریک کردن مردم رنج دیده و زدن هشتک های متوهمانه ضمن ایجاد درگیری داخلی این کشور را از درون نابود می کنند تا زمینه ایجاد طرح گالیور و … را فراهم نمایند.

سوم: گسترش همکاری منطقه ای بین ایران، سوریه، لبنان تا یمن کمربند امنیتی قوی بر علیه تاخت و تاز و زیادخواهی استکبار به رهبری آمریکا داشته در واقع زمان بزن و در رو تمام شده است، همین امر باعث شده که از قدرت گیری و اقتدار یکی از ملت هایی که تا دیروز اسیر جنگ داخلی بود را بگیرند. پس با تحت الشعاع قرار دادن ارتباط ایران و عراق می خواهند این عقد اخوت بین ملت ها را بشکنند و از این طریق محور مقاومت را کمر بشکنند.

چهارم: همه آگاهان و فعلان سیاسی می دانند تا سال های قبل خیلی ها شعار می دادند که پول های ایران را برای “اربعین” خرج می کنند ولی امروز شاهد هستیم رسانه های سعودی، عبری، غربی اینگونه به مردم عراق القا می کنند که دینار عراقی را برای مردم ایران هزینه می کنند این یعنی نا امیدی از مردم ایران و انتقال بازی از زمین مردم ایران به زمین عراق، پس باید با روشنگری و مطرح کردن نقاط حساس و آگاه سازی مردم عراق را هم نسبت به این موضوع اگاه کرد و صف سربازان اجاره ای را از مردم عراق جدا کرد.

پنجم: اربعین و حضور ۲۰ میلیونی مردم شیعه، سنی، مسیحی و… کنار هم یعنی اعلام موجودیت مردمانی که سال ها با تحقیر و فشار عقب نگهداشته شده بودند و این حضور میلیونی جوانه ای است بر تن خشکانده شده ملت اسلام که یقینا خیلی ها نمی توانند این رستاخیز اسلامی را ببیند و همانی می کنند که در حال رخ دادن است و دنبال بی اهمیت کردن این شوری که همراه شعور حسینی مردم منطقه در پیاده روی اربعین ایجاد می شود هستند.

ششم: نابودی آرامکو، متلاشی شدن ارتش سعودی، پاکسازی تروریست های یهودی، سعودی داعش، رشد و قدرت نیروهای مردمی عراق و الحاق آن به حزب الله لبنان، انصارالله یمن، سرنگونی پهبادهای فوق سری آمریکا و اسرائیل، توقف کشتی انگلیسی جلوی چشمان ناوهای جنگی آمریکا یعنی پیروزی محور مقاومت، که هر کدام از این پیروزی ها آنقدر مهم هست که دشمنان منطقه را وسوسه کند وارد کارزار انتقام گیری شوند و چه زمانی بهتر از اربعین و چه مکانی بهتر از کربلا که رمز موفقیت دولت ها و مردم کشورهای محور مقاومت اهل بیت (ع) علی الخصوص امام حسین(ع) بوده است.

به هرحال بیکاری و مشکل اشتغال زیبنده کشورهای اسلامی از جمله ایران، عراق و… نیست باید هر چه زودتر این مشکلات از جامعه اسلامی آن هم با تکیه بر توان داخلی برطرف شود و همچنین این نکته را همگان باور کنیم که دشمن در صدد ضربه به محور مقاومت است و عقلای کشورهای اسلامی نباید آن را دست کم بگیرند بلکه نیاز به هوشیاری همه جانبه احساس می شود.

با این تفاسیر روشن شد که چرا عراق و چرا اربعین کانون انتقام از محور مقاومت شده است.

نویسنده: میثم گوهرپور