به گزارش ۸دی، تصویری که در ادامه می بینید از بالای عمارت “کلاه فرنگی” گرفته شده که کارخانه بزرگ “رشت الکتریک” و بخشی از خیابان تازه تاسیس رودباری و کمربندی شهید بهشتی در سال ۱۳۷۷ را نشان می دهد.

یعنی درست در زمانی که این کارخانه هنوز طی فرایندی با نام “خصوصی سازی” بخوانید “خودمانی سازی!” به ۴ تن از همسران چهره های سیاسی اصلاح طلب ازجمله غلامحسین کرباسچی واگذار نشده بود و روزِی بسیاری از کارگران رشتی از آن تأمین می شد.

مهرماه سال ۸۲ و در دورانی که اسحاق جهانگیری سکاندار وزارت صنایع و معدن بود، در سکوت خبری ۷۲ درصدشرکت الکتریک ایران رشت که تا آن زمان متعلق به سازمان بازنشستگی کشوری بود، طی قراردادی که در راستای خصوصی‌سازی اعلام شده بود، به صورت اقساطی و براساس برخی شنیده‌ها با تخفیف ویژه در اختیار همسران و نزدیکان برخی شخصیت‌های سیاسی قرار گرفت.

طبق این سند مالکان جدید شرکت رشت الکتریک کسانی نبودند جز خانم‌ها خیرالنساء عسگریان همسر غلامحسین کرباسچی، فاطمه صدیقیان همسر عبدالله نوری، گیتا شاه‌نواز همسر غلامرضا قبه و سوده جبلی دختر باجناق کرباسچی.

این کارخانه بعد از واگذاری به این همسران با خاک یکسان و به زمینی بایر تبدیل شد و ۵۴۰ کارگر آن بیکار شدند!