۱۲ مرداد ۹۰، جسد دست و پا بسته مردی میانسال در داخل خودروی پرایدش در حاشیه جاده اصیل‌آباد شهریار کشف شد. با بررسی پرینت تماس‌های مقتول، رد پای زنی به نام سمیه در ماجرا پیدا و او دو سال بعد دستگیر شد.

سمیه در بازجویی‌ها، شوهرش رحمان را عامل قتل Murder معرفی کرد و از ارتباط پنهانی با مقتول پرده برداشت. رحمان پس از دستگیری در بازجویی‌ها به قتل اعتراف کرد و گفت: وقتی متوجه ارتباط پنهانی سمیه و مرد رستوران‌دار شدم از سمیه خواستم او را به باغ بکشاند. سپس همراه عموی سمیه به باغ رفتیم و با همدستی هم، مقتول را خفه کردیم.

با ثبت این اظهارات، عموی سمیه به نام کریم هم دستگیر شد و چندی بعد همراه دو متهم دیگر پای میز محاکمه ایستادند. در جلسه دادگاه، اولیای دم درخواست قصاص کردند، اما رحمان و کریم، اتهام مشارکت در قتل عمد را نپذیرفتند و قتل را گردن هم انداختند. قضات دادگاه اما با استناد به مدارک موجود، رحمان و کریم را به قصاص و سمیه را به ۱۵ سال حبس محکوم کردند. پرونده با اعتراض متهمان به دیوان عالی کشور فرستاده شد و قضات نیز به دلیل برخی نواقص در روند رسیدگی، پرونده را بار دیگر به دادگاه ارجاع دادند.

جلسه دادگاه با درخواست دوباره قصاص از سوی اولیای دم برگزار شد. سپس سمیه در پاسخ به این شبهه‌ دیوان عالی کشور که چرا پیش از این نام برادرشوهرش را هم در قتل برده بود، گفت: او هیچ نقشی در قتل نداشت و من بدون هیچ مدرکی نام او را برده بودم. دو متهم دیگر نیز مجدد قتل را گردن هم انداختند. حکم دادگاه بزودی صادر می‌شود.