به گزارش ۸دی به نقل از جهان، تصویر اول سند خرید و فروش کنیز (بخوانید برده جنسی) در حکومت کثیف داعش در موصل یعنی در صدوچند کیلومتری ایران است.

تصویر دوم هم نقشه یا رویای داعش

برای قلمرو حکومت آینده خود است و همان‌طور که ملاحظه می‌کنید تا فراتر از ایران ما امتداد یافته است.

این تصاویر نشان می‌دهد که اولاً اگر جلوی داعش در عراق و سوریه گرفته نشده بود، حالا در ایران باید شاهد چنین صحنه‌های فجیعی می‌بودیم. بنابراین این حرف‌ها که اگر کاری به داعش نداشته باشیم، آنها هم کاری به ما ندارند، لافی بیش نیست. داعشی‌ها بارها صراحتاً تاکید کرده‌اند که به دنبال نابودی روافض (شیعیان) هستند، در شدت قساوت آنها نسبت به شیعه همین بس که آنها قتل عام شیعیان را مقدم بر صهیونیست‌ها

می‌دانند. با چنین جماعتی که تنها بمب و گلوله و تجاوز و کمربند انفجاری و حمله انتحاری می‌شناسد و حتی به زن و کودک و پیر و مریض رحم نمی‌کند، سخن از مذاکره و گفتگو و برجام منطقه‌ای لطیفه‌ای تلخ بیش نیست. حقیقتاً باید در عقل کسانی که از این حرف‌ها می‌زنند، شک کرد، البته اگر خائن نباشند. در این شرایط تضعیف

رزمندگان خط مقدم و نهادهای مبارز، جز خیانت یا حماقت چیزی نیست.

ثانیاً دوستداران و دلسوزان واقعی ایران، مجاهدانی هستند که جان را در طبق اخلاص گذاشته و به جنگ وحشی‌ترین قوم تاریخ رفته‌اند، آنان که در هیاهوی شهرها و بازی‌ها، رخت رفاه از تن در آورده، با زندگی شیرین خود وداع گفته و لباس جهاد می‌پوشند و در میدان‌های حلب و موصل و دیرالزور و سامرا و خان طومان با خبیث‌ترین دشمنان بشریت پیکار

می‌کنند. به این رهروان آل‌الله، مدافعان حرم می‌گویند و اگرچه انسانیت مرز نمی‌شناسد اما این فرزندان خمینی و خامنه‌ای مدافعان حرمِ ایران و پاسداران ناموس ایرانی نیز هستند.
اگر خود توان و امکان یا جرات نبرد با داعش را نداریم، حداقل با داعش‌ستیزان همنوا شویم و در دل و زبان قهرمانان شایسته ایران را ستایش کنیم و قدردان جانفداهای ایرانیان باشیم. چه نیک گفت پیر جماران که: اگر سپاه نبود، کشور هم نبود.

آیا تا کنون از خود پرسیده‌ایم که چه کسانی باعث شده‌اند تا برای ناموس ایرانی چنین سندهای فاجعه‌باری نوشته نشود؟