به گزارش ۸دی، امین مهاجری در یادداشتی نوشت:

وقتی خبر دفن سیب زمینی رو شنیدم، اولین مطلبی که به ذهنم رسید این بود که سیب زمینی هم دیگر حرفی برای گفتن ندارد .                                                                                                  

این روزها خبر داغ دفن سیب زمینی، طوری شده تا سیب زمینی ها هم داغ شدند که آیا نمی توانستند زودتر از موعد مقرر وارد بازار شوند؟ حتما باید به مرز گرانی برسند و بعد برای تنظیم بازار وارد سفره خانوارها شوند؟ که الان اینطور از خجالت دفن شوند.                           

 از لحظه لحظه زندگی باید درس گرفت، باید درس گرفت که اگر کاری اشتباه صورت گرفت باید شخص اصلی تاوان بدهد…                                                                                                             

سیب زمینی های محترم هم به دلیل ورود دیر هنگامشان به بازار و خالی گذاشتن سفره خانواده هایی که حتی برای نان شبشان در این روزها با نانوایی محلشان حساب دفتری دارند تا برای هر قرص نان قسط بدهند، خود را محاکمه کردند و در یک عملی غیر منتظرانه خود را دفن کردند .            

قابل توجه عزیزانی که روزی زحمتکش بودند و امروز نان چند ده هزار میلیاردی آن روزهایشان را در کانادا می خورند، شاید این حرکت اعتراضی سیب زمینی های محترم درسی باشد که آقایان، نمی خواهد از خجالت خود را دفن کنند، لااقل ثروت کشور را برگردانید تا سفره های باشرافت خانواده های ایرانی گاها خالی نماند تا عرق شرم بر پیشانی سرپرست خانواده ننشیند، سرپرستی که بارها از قیف و فیلتر دریافت یارانه رد شده تا نشان دهد همچون مرد لایق دریافت یارانه ماهی ۴۵۵۰۰ تومان به ازای هر نفر می باشد .

به قول یکی از آقایان که در خبرها می گفت:

(کاش روحانی هم سیب زمینی بین مستمندان تقسیم می کرد که هم سیب زمینی ها فاسد نشوند و هم تناقضات حمایت از کشاورز کم رنگ شود… (                                                                                                                                                              آقا میرزا کوچک خان جنگلی، چند روز دیگر سالگرد آزادی خواهیت برای مردم است و با شهادتت ثابت کردی که برای دغدغه خلق الله قدم برداشتن چیزی جزء خیر بجا نمی آورد، شما جنگیدی تا جیب مردم و کشور را نزنند و در حال حاضر می جنگند تا… .                                                                                                                                       میدان نبرد یکی است و اما نیت، برای رضای خود می باشد و بس.

در هیاهوی این روزها سیاست بوی سیب زمینی می دهد، که در مجلسی که جای قدم های آیت الله مدرس ها می باشد، موضوع سیب زمینی داغ است و بعد از کار انجام شده پیگیری ها شروع می شود، نماینده ای استعفا می دهد و سفره هایی که می توانست پر شود خالی می ماند. بیایید تیشه به ریشه خود نزنیم و هیزم به آتش دشمن نریزیم.

باید زندگی کرد، اما ماندنمان در دل مردم باشد یا در قعر تاریخ مهم است . . .  .