به گزارش ۸دی،، چند وقتی است که رسانه های موسوم به جریان اصلاح طلب روی انتخابات آینده ریاست جمهوری با محوریت کاندیداهای “خانم” متمرکز شده‌اند و به عبارت دیگر با علم کردن عنوان کاندیدای زن به استقبال انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ رفته اند.

مانوری که گویی در پس پرده آن ماجرایی نهفته است که به نظر می رسد تحلیل برخی از گمانه زنی ها در این رابطه خالی از لطف نباشد.

سؤال آیا شورای نگهبان تا به امروز نسبت به اینکه زنان می توانند کاندیدای ریاست جمهوری بشوند یا نشوند اعلام موضع نکرده است؟! جواب واضح است چرا که همین اواخر بود که سخنگوی شورای نگهبان اعلام کرد خانم ها حق ثبت نام دارند و به صراحت این حق را برای بانوان ایرانی متصور شده و گفته است هیچ منعی برای ثبت نام وجود ندارد.

با این سؤال و جواب، سؤال دیگری پیش می آید؛ چرا اتاق فکر جریان اصلاحات با کمک جراید و رسانه های وابسته به خود سعی در بولد کردن این قضیه دارند؟

به نظر این جریان سازی رسانه ای را می شود در چند وجه تحلیل کرد:

تحلیل اول: کف گیر اصلاح طلبان با تمامی اعوان و انصارشان به ته دیگ خورده و حالا که با هر ترفندی مردان اصلاحات به قدرت رسیده و نتونسته اند اعتماد مردم را کسب کنند، دست به دامان خانم های قرارگاه خود شده و این بار می خواهند از بیلط زن و زنانگی استفاده کرده، که شاید آب رفته را به جوی این جریان بر گرداند پس می توانیم بگوییم با رسوایی “محمد علی نجفی” تا جریان گندم “حجاریان” این تحیلی دور از ذهن نباشد و به واقعیت نزدیک است.

تحیل دوم: تحلیل دوم را با سؤالی آغاز می کنم که تئورسین های اصلاح طلب گرد کدام بانوی دلداه به جریان خود می چرخند؟

جواب دادن این سوال شاید زیاد سخت نباشد با یک بررسی سرسری رسانه های اصلاح طلب و شنیدن استدلال های آنان به خانم “معصومه ابتکار” می رسیم.

با چاپ عکس ها و تحلیل های مختلف، از “ابتکار” به نظر می رسد این رسانه ها سعی دارند، “معصومه ابتکار” را که پیشتر و در دولت اصلاحات رئیس سازمان محیط زیست بوده و در حال حاضر معاون رئیس جمهور روحانی است را به عنوان چهره برجسته جریان خود معرفی کنند.

مطرح کردن چهره ای مثل “ابتکار” که دارای کارنامه ای هست که داشتن آن کارنامه آنقدر حرف و حدیث داشته که بعضا داد برخی اصلاحب ها را هم در آورده، نشان می دهد جریان اصلاح طلب در بحث زنان هم حرفی برای گفتن نخواهد داشت.

تحلیل سوم: با وجود “اسحاق جهانگیری”، “محمد جواد ظریف” حتی” عباس آخوندی”و… که نیم نگاهی به کرسی ریاست جمهوری دارند شاید علم کردن یک خانم بعنوان کاندیدای مورد حمایت جریان اصلاحات رد گم کنی یا تحریک احساس بانوان برای انسجام بخشی در تشکیلات خود هستند که به نظر نه “ملاوردی” و نه “ابتکار ” چنین توانمندی نخواهند داشت چرا که اگر توانمندی بود مادامی که قدرت هم داشتند نمایان می شد ولی نهایت عملکرد آنان جز چند رشته توئیت چیزی دیگری نداشته است.

تحلیل چهارم: حال باید دید که آیا جریان چپ یا همان جبهه اصلاحات چه در دوران کارگزاران هاشمی، دوم خرداد خاتمی یا تدبیر و امید روحانی اعتقادی به استفاده از خانم ها در پست های کلیدی داشته اند؟

شما هم با من موافق خواهید بود که برای جواب این سؤال باید به عملکرد و به کارگیری خانم ها در مسند حکومت نگاه کرد.

پس باید گفت علی رغم همه شعارهای جریان اصلاحات مشخص می شود که این جریان هیچ اعتقادی به بانوان نداشته و ندارد و این را با یک مقایسه آماری بین ۴ رئیس جمهور بعد از جنگ تحمیلی می توان دید که نه در دولت مرحوم هاشمی و نه در دولت خاتمی و روحانی به بانوان توجه خاصی نشده است و این بازی ها صرفا برای جلب توجه افکار عمومی است و این حرف ها برای خود اصلاحات چی ها هم خنده دار است چه برسد به مردم و البته بانوان ایران زمین.

اما از همه ی این حرف ها که بگذریم مگرکسی می تواند کتمان کند که دولت حسن روحانی محصول مشترک مرحوم هاشمی و خاتمی با محوریت اتاق فکر و حمایت مهره‌های ریز و درشت  اصلاح طلبان است؟ آیا در دولت اول روحانی آقای “عارف ” با اعلام انصراف به نفع روحانی از ایشان حمایت نکرد یا مگر “اسحاق جهانگیری” کاندیدای سایه یا همان پوششی جناب روحانی نبود؟!

پس اگر قبول کنیم که عملکرد دولت فعلی باید به پای جریان اصلاحات نوشته شود و اصلاح طلبان مقصر گرفتاری عدیده کشور و مصیبت این روزهای مردم هستند به نظر می رسد بازی با کارت کاندیدای خانم صرفا یک استراتژی “باختِ با بهانه” باشد، چرا که گزینه های مطرح شده ابهاماتی در پرونده خود دارند که به سختی از فیلتر های مجاری نظارتی عبور می کنند مضاف بر آن به نظر می رسد اتاق فکر جریان اصلاحطلب با مطرح کردن اینگونه موارد و دامن زدن به این سوژه ها به دنبال بازسازی تشکیلاتی خود در فرصت باقیمانده است تا ضمن سازماندهی همفکران خود فرصت لازم جهت بهانه تراشی برای پاسخگویی به افکار عمومی را داشته باشد و همچنین افکار رقیب سنتی خود را از اصل موضوع منحرف کرده و گرفتار حاشیه کند و پیشاپیش رقیب خود را مقصر کاندیدا نشدن خانم ها معرفی کند که از این بین بتواند از آب گل آلود ماهی بگیرد.

یا حتی می شود مطرح کرد که دست زدن به چنین اعمالی که منتج به فراهم کردن تشکیلاتی موسوم “دولت- پیرو” است بخواهند کمک حال کاندیدای اصلی خود بشوند، پس می توان گفت که کاندیدا شدن خانم ها در جریان اصلاحات در اصل بهانه ای بیش نبوده و نیست.

بنابرین با کمک گرفتن از مثال معروفی که گفته اند. فرض محال محال نیست”، اگر به فرض رییس جمهور آینده ایران یک زن هم باشد(اگر اتفاق خارق العاده نیافتد) با این عملکرد اصلاحطلبان در چند سال اخیر به سختی میشود باور کردکه از جریان اصلاحطلب باشد و پس آنان بر روی قبری گریه می کنند که در آن مرده نیست.

نویسنده: میثم گوهرپور