به گزارش ۸دی، زن ۳۵ ساله در حالی که نگران آینده دو فرزند ۱۳ و ۹ ساله اش بود به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری گلشهر مشهد گفت: شوهرم دست بزن داشت و مدام به بهانه های واهی مرا کتک می زد. مدتی قبل از او شکایت کردم شاید از قانون  بترسد، اما او فرزندانم را از من جدا کرد به همین خاطر هم سه روز بعد از شکایتم صرف نظر کردم و دوباره راهی جهنمی شدم که او برایم ساخته بود.

دیگر مهرش را در دل نداشتم و در کنارش احساس آرامش نمی کردم. پس از گذشت چند روز از این ماجرا، به تلفن ها و پیام های زیاد همسرم مشکوک شدم و گوشی او را بررسی کردم. وقتی به پیامک هایی که از طرف یک زن برایش ارسال شده بود توجه کردم با همان شماره تماس گرفتم و به زنی که آن سوی خط بود گفتم که همسرم قصد آزار تو را دارد، اما آن زن با بی تفاوتی پاسخم را داد.

وقتی اوضاع را این گونه دیدم سعی کردم همسرم را نصیحت کنم اما باز هم کتک خوردم به همین خاطر دیگر کاری به کارش نداشتم و با کار در منزل دیگران مخارج خودم را تأمین می کردم. بعدها فهمیدم همسرم که کارگر تأسیسات است به منزل یکی از دوستانش می رفته است تا این که چند ماه قبل برای شرکت در مراسم عروسی یکی از اقوام به شهرستان دعوت شدیم. همسرم به این بهانه که خودرو خراب است ما را با اتوبوس به شهرستان برد.

آن روز قیافه همسرم به هم ریخته و خودش هم خیلی کلافه بود. در مسیر بازگشت وقتی اتوبوس در مکانی برای ناهار و استراحت توقف کرد، همسرم را دیدم که در گوشه ای گریه می کند. آن روز او به بهانه انجام کاری به مقصد نامعلومی رفت و به همراه ما بازنگشت تا این که چند روز بعد مأموران انتظامی وارد منزلم شدند و گفتند همسرم به اتهام قتل  یک زن تحت تعقیب است. آن ها از داخل خودروی همسرم ساعت و برخی مدارک دیگر مربوط به مقتول را کشف کردند. تازه فهمیدم که مقتول همسر دوستش بوده است. او هیچ وقت نمی توانست هنگام عصبانیت خودش را کنترل کند. هنوز هم آخرین کتکش را به یاد دارم که چگونه چشمم را کبود کرد و همین عصبانیت ها بالاخره از او یک قاتل  ساخت…