هرکسی از “محمد ابوالحسنی” تصویری در خاطر دارد، اما آنچه من در خاطر دارم، تصویر انسانی است که از یک سو، هیچگاه کودکی خود را از دست نداده، با همه خیال انگیزی‌ها، سادگی‌ها و هیجان‌هایش و از سوی دیگر، هیچگاه به کار ناپخته، غیر‌حرفه‌ای و صرفا برای امرار معاش تن در نداده است.
