عقد اخوت صیغه‌ای مخصوص دارد و به‌موجب آن دعای خیر و عیادت و صله یکدیگر و همچنین شفاعت در آخرت را بر خود وظیفه می‌کنند؛ و همان‌گونه که در متن صیغه عقد برادری آمده است، اقتضای این برادری شریک ساختن طرف دیگر در دعا، زیارت و شفاعت است؛ یعنی اگر دعا نمود، به برادر خویش نیز دعا کند و اگر به زیارت اولیای خدا مانند پیامبر (ص) و ائمه (ع) نائل شد، از جانب او نیز زیارت کند؛ همچنین در قیامت اگر حق شفاعتی نصیب او گردید، از وی شفاعت نماید.
