آنچه در صحنه تئاتر کشور می گذرد نه تنها نسبتی با ترویج آرمان های دینی و انقلابی ندارد، بلکه گویای همراهی جهت عمومی تئاتر کشور با سخیف ترین صور لیبرال – روشنفکری و ابتذالِ تلخ و تقلید بیمارگونه از آبسوردیسم ورشکسته است.
جمهوری اسلامی ایران تنها کشوری در جهان است که افرادی در حین اقدام به عملی به صورت کاملا آشکار مدعی شدید‌ترین محدودیت‌ها برای انجام آن عمل از سوی حکومت می‌شوند و فریاد «وا آزادی» آن‌ها هم گوش فلک را پر کرده است.
