به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی» سی‌اُم اردیبهشت است، رئیس‌جمهور به سفر استانی رفته اما این بار ماجرا فرق می‌کند.

شنیدن خبری همه را مبهوت کرده، ساعاتی می‌گذرد تا آنچه که دیده‌ام را باور کنم، با صدایِ تلویزیون به خودم آمدم، آیت‌الله سید ابراهیم رییسی، خادم‌الرضا در روز ولادت امام رضا (ع) حین خدمت به درجه رفیع شهادت نائل شد.

هشتمین رئیس‌جمهور ایران، شهادتت مبارک؛ اما یادتان باشد هنوز یک سال دیگر وقت هست، هنوز کار نیمه‌تمام بر زمین مانده، هنوز سفرهای استانی زیادی دارید، هنوز مردم گیلان منتظر شما هستند.

آدمی به اُمید زنده است اصلاً خلاصه بگویم هنوز منتظر است، منتظر یک خبر، خبری از بازگشت…

هنوز صدای حاج قاسم در گوشمان است؛ هنوز داغش بر دل چنگ می‌زند، هنوز در سَرمان جنگ است…

آقای رئیس‌جمهور نمی‌خواهیم رفتنت را باور کنیم، می‌شود برگردید. شما برای مردم رفته بودید حالا به خاطر مردم برگردید.

این مردم هنوز منتظرند، هنوز چشم به راهِ خبری از سلامتی شما هستند، این دست‌های رو به آسمان گواهِ این انتظار است.

مرد‌ِ خدا

می‌گویند شهادت هنر مردان خداست، شما مردِ این راه بودی و حالا با رفتنت در قامت یک رئیس‌جمهور، تراز یک مسئول را در نظام جمهوری اسلامی تغییر دادی.

نسل ما شهید رجایی‌ها را ندیده و حالا پس از چهل و اندی سال تاریخ دوباره تکرار شده است.

در تبریز و تهران، مشهد زن و مرد و پیر و جوان و کودک در خیابان‌ها چه می‌کنند؟ غیر این است که برای رئیس جمهورشان بر سر و سینه می‌کوبند؟

انتخاب‌ِ خدا

رأی من یا تو چه فرقی می‌کند وقتی خدا انتخابت کند می‌شوی شهید، می‌شوی سربلند، می‌شوی رییسی حتی اگر حرف و حدیث‌ها پشت سرت فراوان باشد.

آقای رئیس جمهور، اینجا در گلزار شهدای رشت مردم برای خداحافظی با شما آمده‌اند. هر گوشه مزارِ شهیدی، مردمی را می‌بینی که با پایِ دلشان آمده‌اند و ناگفته‌های فراوانی دارند.

گوشه چشمش را پاک کرد و گفت: هنوزم که هنوزه باورش نمی‌شود ولی شهادت را برازنده یک مسئول مخلص، واقعی، خدمتگذار بی‌منت می‌دانست.

چند قدم آن طرف‌تر در حال گرفتن عکس بود نامش حدیث است و ۱۳ سال بیشتر ندارد، از رییس جمهوری برایم گفت که خاکی و مردمی بود.

علی هم دست در دست مادرش آمده و حالا سرش پر از سوال‌های کوچک و بزرگ است.

همه رفته بودند گوشه‌ای نشسته بود، مرد میانسالی که چشمانش پر از حرف‌های ناگفته بود، وقتی سر صحبت را با او باز کردم چند دقیقه‌ای سکوت کرد و گفت: یک شخصیت مردمی، یک خادم واقعی و نماد خستگی‌ناپذیری بود و تا آخرین لحظه برای خدمت به مردم و رضایت خدا تلاش کرد و عاقبت در این راه فدا شد.

آقای رئیسی! امروز همه از شما می‌گویند اما شما نه برای امروز و فردا بلکه برای همیشه در ذهنِ تاریخ این ملت زنده هستید.

و حالا ۳/۳/۳ تاریخی است برای وداع با کسی که خود را خادم‌الرضا (ع) نامید، کسی که فکر و ذکرش مردم بود و کسی که جز خدا ندید و نشنید.

مردم ایران در آرزوی دیدار مجدد ماندند و دیدار یک‌ ملت با رئیس جمهورش بماند به قیامت.

انتهای خبر/