به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی» دکتر میثم گوهرپور قلعه‌رودخانی در یادداشتی نوشت: چند روزی است که شاهد اعتراضات دانشجویی در دانشگاه‌های آمریکا و چند کشور اروپایی به آنچه حمایت آمریکا و دنیای غرب از نسل‌کشی رژیم اسرائیل یاد می‌شود هستیم.

 فارغ از اینکه مردم و جوانان جوامع غربی چگونه و چطور فراتر از دنیای وارونه رسانه‌های غربی به این سطح از آگاهی رسیده‌اند خود مبحث مفصلی است که در وقت آن باید به آن پرداخت؛ اما با قبول این پیش‌فرض که استفاده هر دولتی از زور و قدرت قهریه در علم سیاست تبعات زیادی دارد که کمترین آن ازبین‌رفتن مشروعیت است این سؤال مطرح می‌شود که چرا دنیای غرب که عقلانیت آن بر اساس هزینه – فایده است و سود در هر کاری اهمیت زیادی دارد حاضر می‌شود برای مراقبت از اسرائیل این هزینه را که به‌نوعی تیکه پاره‌کردن مردم و شهروندان خود است، بپردازد؟ و اینکه اسرائیل چه نقشی در راهبرد استراتژیکی و امنیتی دنیا غرب دارد؟

 شاید در نگاه اول جواب این سؤال روشن باشد؛ اما بر اساس علم و آنچه سال‌ها از سوی صاحب‌نظران این عرصه مطرح شده است هیچ دولتی امنیت خود را دست‌مایه حمایت از دولت دیگر نمی‌کند مگر آنکه امنیت خود را در گرو موجودیت آن بداند.

 حجم حمایت آمریکا و دنیای غرب از اسرائیل نشان‌دهنده آن می‌تواند باشد که اسرائیل عقبه امنیتی آن‌ها است و اگر اسرائیل نابود بشود دنیای غرب چاره‌ای ندارد جز اینکه برای امنیت خود فکری اساسی کند.

 قتل‌عام بیش از ۲۰۰ روزه مردم غزه و دریغ از دست‌یافتن به پیروزی‌های وعده‌داده‌شده، مستأصل شدن در پی انجام عملیات وعده صادق ایران از سویی و حالا اعتراض مطالبه‌گرایانه دانشجویان و جوانان آمریکایی و غربی همگی نشان‌دهنده فروریختن دژ استکبار در بدنه جهان اسلام است و شاید چیزی برای کندن در این خیبر برای فتح دنیای استکبار نمانده است.

 اما طنز ماجرا اینجاست که این روزها دیگر شعارهای پرطمطراق حقوق بشری مانند «جای دانشجو زندان نیست» و… را از رسانه‌های غربی نمی‌شنوید و به نظر می‌رسد این شعارها همان خروس قندی هستند که مردم ساده‌دل کشورهای در حال توسعه را به بازی می‌گیرند. به‌عبارت دیگر پلیس در جهان غرب حق ورود به محیط دانشگاه را دارد! و می‌تواند روی دانشجوی دختر جوان اسپری بریزد و دست استاد دانشگاه را بپیچاند دستبند بزند یا با باتوم او را مورد عنایت قرار دهد و همانند جانی‌ها او را به ریسمان بکشد!

 اگر هر کدام از این رفتارها در هر گوشه‌ای از دنیا رخ می‌داد الان شاهد نشست‌های متعدد و صدور بیانیه‌ها و قطعنامه‌های پی‌درپی نهادهای بین‌المللی بودیم؛ حال سؤال اینجاست آیا دانشجویان آمریکایی بشر نیستند یا حقوق بشر در مورد دانشجویان آمریکایی حرفی برای گفتن ندارد؟ یا اینکه حقوق بشر ابزاری است برای فشار به ملت‌های دیگر؟ هر چه هست این‌گونه برخوردها نشان می‌دهد که اولاً سازمان‌های بین‌المللی در خدمت امریکا و صهیونیست‌ها هستند و ثانیاً بار دیگر نظر حق جمهوری اسلامی ایران، مبنی بر اینکه نهادهای بین‌المللی نیاز به تجدیدنظر دارند، گوشزد می‌شود.

 به‌هرحال آمریکا به عنوان نماد دنیای غرب بعد از مردودشدن در آزمون دموکراسی در برگزاری انتخابات ریاست جمهوری که منجر به حمله مردم معترض به کنگره این کشور شد در آزمون حقوق بشر هم مردود شد تا همگان این نکته را باور کنند که افول آمریکا حتمی است و دولتی که به مردم خود رحم نمی‌کند هیچ‌وقت مورد اعتماد نیست.

 حالا نکته‌ای که نباید از آن غفلت کرد این است که این روزها غرب‌پرستان داخلی که هموار مردم و جامعه با فرهنگ و متمدن ایران را تحقیر می‌کردند به چه کاری مشغول هستند؟ فقط باید دعا کرد و امیدوار بود هنوز قدرت تعقل و تفکر داشته باشند و بفهمند که سران جهان غرب لازم باشد همه دنیا را برای دفاع از صهیونیست‌ها قربانی می‌کنند.

 میثم گوهرپور قلعه‌رودخانی
دکتری روابط بین‌الملل