به گزارش ۸دی، با توجه به سخنان اخیر نماینده ولی فقیه گیلان مبنی بر ویلاسازی در روستاهای گیلان و برخورد با این سرمایه داران، قرارگاه احمدی روشن بسیج دانشجویی گیلان بر آن شد جهت ارائه نظر کارشناسان نکاتی را ذکر کند.

دو مسئله اساسی که به ویلاسازی و تبدیل روستاها از بخش تولیدی به خدماتی قوت می‌بخشد.
اول؛ تفاوت دیدگاه به عملکرد روستا که منجر به گسترش گفتمان توسعه روستایی منهای کشاورزی می شود و دوم عدم وجود متولی مشخص جهت توسعه روستا است.

اولاً توجه و تمرکز بر روستاها همواره مورد تاکید امام(ره) و مقام معظم رهبری بود و معظم له روستاها را به عنوان کانون تولید و ارزش آفرینی معرفی کردند؛ زیرا روستاها به عنوان مهمترین مراکز تولید غذا بازیگر حیاتی در تامین امنیت غذایی کشور به شمار می‌آید اما آنچه در سال‌های اخیر با عنوان توسعه روستایی مطرح می‌شود اغلب توسعه مشاغل غیر کشاورزی مانند صنایع دستی و گردشگری روستایی است که سازگاری کمتری با دانش و فرهنگ بومی مناطق روستایی دارند و عمدتاً نقش تولیدی روستا را کم‌رنگ می‌کنند
از جهاتی عده ای در استان‌‌های شمالی کشور معتقدند افزایش ساخت ویلا سبب رونق بازار مشاغل می شود. سرمایه ای که از راه ساخت و ساز ویلا‌ها به استان وارد می شود به طور عادلانه در استان توضیح نمی‌شود و به قشر خاصی تعلق می گیرد، به علاوه سبب رشد بازار مصرفی شده در نهایت منجر به فروش زمین های کشاورزی توسط کشاورزان به افراد غیربومی شود که نتیجه آن مهاجرت روستاییان کشاورز به شهر است.

ثانیاً تا سال ۱۳۷۹ مسئولیت اصلی توسعه و آبادانی روستاها بر عهده جهاد کشاورزی بود که با ادغام دو وزارتخانه جهاد سازندگی و کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی تشکیل شد و عملاً ماموریت توسعه روستایی متولی مشخص خود را از دست داد به عبارت دیگر اولین چالش بعد از انحلال جهاد سازندگی، نبود متولی توسعه روستایی بود.

به گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس در حال حاضر ۲۳ نهاد و دستگاه با امورات روستا مرتبط هستند که نتیجه آن موازی کاری، اتلاف منابع، سردرگمی روستاییان و در نهایت پیچیدگی مشکلات روستا و عدم توسعه این مناطق مهم از کشور شده است.

نتیجه آنکه خلا وجود “طرح‌های جامع بومی جهت توسعه مناطق روستایی” توسط یک متولی و مرجع‌ مشخص منجر به از دست دادن استقلال و امنیت غذایی، مهاجرت روستاییان، حاشیه نشینی شهرها، فروش زمین های کشاورزی، ویلا سازی در زمین‌های کشاورزی و تضعیف بخش مولد کشور می‌شود.

نویسنده: بشری کاظم‌پور