به گزارش خبرنگار ۸دی، اگر قرن بیستم متعلق به امام خمینی(ره) بود قرن بیست و یکم متعلق به امام خامنه ای است؛ این جمله ای بود که برخی رسانه ها در وصف نامه راهبردی رهبر انقلاب به جوانان به مناسبت چهل سالگی انقلاب دارند، این نامه راهبردی که چراغ راه جوانان ایران زمین است محورهای مختلفی دارد که به تفصیل بررسی خواهیم کرد، اما در این گزارش به علت اهمیت بالای اقتصاد، محور سوم راهبرد رهبری را بررسی می کنیم.

اقتصاد ایران بعد از جنگ و با قدرت رسیدن دولت هاشمی رفسنجانی به شدت به سمت اقتصاد سرمایه داری( لیبرال)حرکت کرد، اقتصاد سرمایه داری باعث شد، سرمایه داران تنها به فکر منافع حداکثری باشند و تمرکز کشور به سمت ادارات رفته و کم کم تولید در کشور بی ارزش شود، تمرکز بخش خصوصی نیز به واردات رفته و سرمایه های کلان کشور صرف خروج ارز و واردات بی رویه شد، حتی تمرکز دولت نیز بر تجارت بوده و بر همین مبنا اتاق بازرگانی که رابط تاجران با دولت بود بیشتر از اتاق اصناف که صنف های تولیدی و توزیعی هستند مورد توجه واقع شد و نتیجه این امر واردات بی رویه انواع و اقسام اجناس و کالاهای ایرانی شد. ( بودجه اتاق بازرگانی ۲۰برابر اتاق اصناف است و اینجا جالب اینجاست که اصناف بودجه لازم برای به خدمت گرفتن بازرس برای مدیریت بازار را ندارند)

اقتصاد سرمایه داری بر مردم ما نیز تاثیرات بدی گذاشته و فرهنگ ایثار و مردانگی که در دهه شصت در ایرانیان موج می زد را از آنان گرفت، در اقتصاد سرمایه داری فقط منافع هر کس مهم است و مهم نیست که با کسب این منافع، شخص دیگری بیچاره و یا به تولید ملی ضربه بخورد، نتیجه این افراط در اقتصاد سرمایه داری هجوم مردم برای خرید ارز و سکه، هجوم برای خرید خودرو و از این دست موارد است.

اما به نقشه راه رهبری بازگردیم، طبق فرموده های امام خامنه ای « اقتصاد یک نقطه‌ی کلیدیِ تعیین‌کننده است. اقتصاد قوی، نقطه‌ی قوّت و عامل مهمّ سلطه‌ناپذیری و نفوذناپذیری کشور است و اقتصاد ضعیف، نقطه‌ی ضعف و زمینه ساز نفوذ و سلطه و دخالت دشمنان است. فقر و غنا در مادّیات و معنویّات بشر، اثر می گذارد.»

باید این نکته را بپذیریم که هر کار مثبتی نیازمند بودجه و پول بوده و بدون توجه به اقتصاد نمی توان سیاست قوی، فرهنگ اعلی، جامعه عاری از آسیب های اجتماعی، محیط زیست شایسته و هر آن چیز مثبتی که به ذهن خطور کند داشت.

اقتصاد قوی یک ملت را عزت می بخشد، فقر و گرسنگی را از بین می برد، آسیب های اجتماعی را درمان می کند و زندگی شایسته ای را برای هر ایرانی مهیا می کند.

«اقتصاد البته هدف جامعه‌ی اسلامی نیست، امّا وسیله‌ای است که بدون آن نمیتوان به هدف‌ها رسید. تأکید بر تقویت اقتصاد مستقلّ کشور که مبتنی بر تولید انبوه و با کیفیّت، و توزیع عدالت‌محور، و مصرف به اندازه و بی اسراف، و مناسبات مدیریّتی خردمندانه است و در سال‌های اخیر از سوی این‌جانب بار‌ها تکرار و بر آن تأکید شده، به خاطر همین تأثیر شگرفی است که اقتصاد میتواند بر زندگی امروز و فردای جامعه بگذارد.» این جمله رهبری دقیقا بیانگر وسیله بزرگی به نام اقتصاد است.

اما همان طور که رهبری گفتند، عملکرد‌های ضعیف، اقتصاد کشور را از بیرون و درون دچار چالش ساخته ، چالش بیرونی تحریم و وسوسه ها‌ی دشمن است که در صورت اصلاح مشکل درونی، کم‌اثر و حتّی بی اثر خواهد شد. چالش درونی عبارت از عیوب ساختاری و ضعف‌های مدیریّتی است.

عدم شفافیت و ساختارهای غلط اقتصادی کشور را رنج می دهد، هیچ چیز اقتصاد ایران روی قاعده و قانون نبوده و هر صنف یا طبقه اجتماعی که قدرت، نفوذ و لابی بیشتری داشته باشد می تواند با اعمال نفوذ از رفاه بیشتری بهره مند باشد، مثال واضح آن عدم توازن و عدالت اجتماعی در پرداختی ها به رشته های مختلف دانشگاهی و حتی اصناف مختلف است، هر صنفی که بتواند برای خود مزایای بیشتری تهیه می کند و کارگران که ضعیف ترین صنف جامعه هستند هیچ وقت صدای شان به جایی نمی رسد.

پرداخت حقوق حتی در یک رشته و در یک صنف در شرکت های دولتی و خصوصی بسیار متفاوت است و کارفرما هرگونه که بخواهد به کارمند یا کارگر خود حقوق می دهد، برخی از کارفرمایان که نگاه درستی دارند حقوق و بیمه و حتی بیمه تکمیلی را برای زیرمجموعه شان مهیا می کنند اما برخی دیگر نیز حتی حقوق نیروهای خود را از قانون کار نیز پایین تر و با تأخیر می دهند.

تأمین اجتماعی و وزارت کار نیز قانون های خوبی برای کار وضع نکرده اند تا شاهد تضعیف و له شدن کارگران در جامعه باشیم.

اما اقتصاد ایران در مسائل کلان نیز بسیار مشکل دارد که رأس آن تکیه بر نفت در اقتصاد، اهمیت ندادن به ساخت پتروشیمی های مختلف و ساخت مواد اولیه (که کشور را امروز نیازمند خارج کرده)، صنعت خودروسازی بسیار ضعیف و وابسته، ضعف در مهندسی معکوس برای انتقال تکنولوژی در صنایع مختلف، سیستم بانکی بسیار غلط، عدم شفافیت اقتصادی و مشکلات دیگر است.

به فرموده رهبر معظم انقلاب « مهم‌ترین عیوب، وابستگی اقتصاد به نفت، دولتی بودن بخش‌هایی از اقتصاد که در حیطه‌ی وظایف دولت نیست، نگاه به خارج و نه به توان و ظرفیّت داخلی، استفاده‌ی اندک از ظرفیّت نیروی انسانی کشور، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، و سرانجام عدم ثبات سیاست‌های اجرائی اقتصاد و عدم رعایت اولویّتها و وجود هزینه‌های زائد و حتّی مسرفانه در بخش‌هایی از دستگاه‌های حکومتی است. نتیجه‌ی این‌ها مشکلات زندگی مردم از قبیل: بی‌کاری جوانها، فقر درآمدی در طبقه‌ی ضعیف و امثال آن است.»

راه حل مشکلات را نیز باید از کلام ایشان یافت؛ «راه‌حلّ این مشکلات، سیاست‌های اقتصاد مقاومتی است که باید برنامه‌های اجرائی برای همه‌ی بخش‌های آن تهیّه و با قدرت و نشاط کاری و احساس مسئولیّت، در دولت‌ها پیگیری و اقدام شود.

درون‌زایی اقتصاد کشور، مولّد شدن و دانش‌بنیان شدن آن، مردمی کردن اقتصاد و تصدّی گری نکردن دولت، برون‌گرایی با استفاده از ظرفیّت هایی که قبلاً به آن اشاره شد، بخش‌های مهمّ این راه‌حل‌ها است.

بی‌گمان یک مجموعه‌ی جوان و دانا و مؤمن و مسلّط بر دانسته‌های اقتصادی در درون دولت خواهند توانست به این مقاصد برسند. دوران پیشِ رو باید میدان فعّالیّت چنین مجموعه‌ای باشد».

اما یک عده می خواهند معیشت مردم را با تحریم و مذاکره و خفت دربرابر غرب گره بزنند! این گزارش را با راهبرد رهبری خاتمه می دهیم، «جوانان عزیز در سراسر کشور بدانند که همه‌ی راه‌حل‌ها در داخل کشور است. اینکه کسی گمان کند که مشکلات اقتصادی صرفاً ناشی از تحریم است و علّت تحریم هم مقاومت ضدّ استکباری و تسلیم نشدن در برابر دشمن است؛ پس راه‌حل، زانو زدن در برابر دشمن و بوسه‌زدن بر پنجه‌ی گرگ است خطایی نابخشودنی است. این تحلیل سراپا غلط، هرچند گاه از زبان و قلم برخی غفلت‌زدگان داخلی صادر می شود، امّا منشأ آن، کانون‌های فکر و توطئه‌ی خارجی است که با صد زبان به تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران و افکار عمومی داخلی القاء می شود.»