به گزارش ۸دی به نقل از خوبان خبر، ما تا به ابد به آن‌ها که قمقمه‌ها را دفن کردند تا هوس آب نکنند مدیونیم، دیر یا زود همه خواهیم رفت، همه ما به‌سوی مقصد اصلی و جایگاه همیشگی کوچ خواهیم کرد،در رفتن هیچ شکی نیست مهم چگونه رفتن است. اللهم ‌ارزقنی توفیق الشهاده فی سبیل‌الله.

وقتی برای زیارت پارک شهر خشکبیجار می‌رویم، و مقبره شهدای گمنام را می‌بینیم، می‌فهمیم که چگونه شهدای گمنام مورد بی توجهی مسئولان هستند.

در یکشنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۵ برای نخستین بار بخش خشکبیجار میزبان دو شهید گمنام پیکر مطهر ۲ شهید گمنام دفاع مقدس با حضور جمع کثیری از مسئولان و مردم شهید پرور  بخش خشکبیجار تشییع و در پارک شهر این سپرده شدند.

مردم بخش خشکبیجار در مراسم استقبال از این ۲ شهید گمنام سنگ تمام گذاشتند و تا روزها بعد از این مراسم باشکوه حرف آن بر روی زبان مردم و رسانه بوده است.

اکنون بعد از قریب به ۵ ماه از این مهمانی می گذرد ، در هفته دفاع مقدس، نیرو انتظامی و…یکی از برنامه‌های ثابت ادارات عطرافشانی و غبارروبی قبور مطهر شهداست و مسئولان با افتخار در کنار این قبور با گل و گلاب عکس یادگاری می‌گیرند.

ولی آن‌چیزی که در این مدت تغییر نکرده است، بی‌توجهی مسئولان نسبت به مهمانانی است که روزگاری برای میزبانی‌ آن‌ها سر و دست می‌شکستند.

شهدای گمنام به ما یاد‌آوری می‌کنند، کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند، در دل و جان مردم حضور خواهند داشت و ما به خود می‌بالیم که این شهدای سرافراز را در کنار خود داریم و به وجود پربرکت آن‌ها افتخار می‌کنیم.

روزها سپری شد و علی رغم اینکه مردم ولایتمدار و شهید پرور خشکبیجار ارادت بسیار بالایی به این امامزدگان عشق دارند ولی ساماندهی قبور مطهور دو شهید گمنام بشرویه به سرانجام نرسیده است.

ساخت المانی در خور توجه، ساده و شکیل و البته برگزاری برنامه‌های مختلف فرهنگی در جوار قبور شهدای گمنام می‌تواند اندکی گرد غربت را از مزار این عزیزان کم کند.

از درست کردن یادمان برای شهدای گمنام که بگذریم، برای زائرین شهدای گمنام بخش خشکبیجار حتی ابتدایی‌ترین امکانات رفاهی هم در نظر گرفته نشده است.

و حال در پایان این تراژدی تلخ که سال‌ها است همچون استخوانی لای زخم جا خوش کرده، تنها می‌توان گفت که «شهدا شرمنده‌ایم!»

شرمنده‌ایم که قدرتان را نشناختیم؛ شرمنده‌ایم که سالیان سال پس از جنگ، پیکر نحیف و رنج‌کشیده‌تان زیر خروارها خاک باقی ماند و فراموش‌مان شد؛ شرمنده‌ایم از مادران چشم انتظاری که هنوز در جست‌و‌جوی مزارتان هستند و شرمنده‌ایم که امروز نیز سهم شما باز هم غربت و تنهایی و مظلومیت است و دیگر هیچ.

لنتهای پیام/