به گزارش ۸دی، در گذشته بارها شاهد آن بودیم که برای رفع برخی مشکلات حادثه خیز و حادثه ساز یا حل بعضی بحرانها و چالش های اجتماعی، حتما می بایست هزینه ها و اتفاقات تلخ و دردناکی رقم میخورد تا مسئولین یا دولتمردان به فکر مرتفع نمودن آن معضل افتاده و آستین های همت را بالا زده و مشکل را حل نمایند.

برای مثال در برخی جاده های برون شهری، تا یک تصادف پرخسارت اتفاق نمی افتاد مسئولین به دنبال بازسازی و اصلاح آن جاده نمی رفتند.

تا یک زلزله خطرناک در یک شهر زلزله خیز مانند بم، اتفاق نیفتاد، مسئولین به نوسازی و ایمن سازی آن نپرداختند و شاید ۱۰ها و صدها نمونه دیگر از این قبیل.

اگر در گذشته باید حتما یک بار از یک سوراخ گزیده میشدیم تا دفعه ی بعد حواسمان جمع شود و کار اشتباهمان را اصلاح و از تکرار آن جلوگیری کنیم، اما متاسفانه امروز وضع به جایی رسیده که چندبار گزیده شدن و خسارت به بار آوردن های چندباره در بسیاری از معضلات اجتماعی و اقتصادی نیز نمی تواند برخی مسئولین و دولتمردان را متقاعد نماید که: سرچشمه شاید گرفتن به بیل، چو پر شد نشاید گرفتن به پیل.

یک نمونه ی دردناک و ناراحت کننده از گَزیده شدن های چندباره و تکرار داستان بی تفاوتی مسئولین نسبت به پیشگیری حوادث محتمل و فاجعه بار، وقوع آتش سوزی و تخریب ساختمان قدیمی و غیرایمن پلاسکو و شهادت تعدادی از آتشنشانان شجاع و ایثارگر است که پنج شنبه گذشته اتفاق افتاد.

فارغ از هیاهوهای تبلیغاتی و فضاسازی های برخی جریانات سیاسی خاص برای مقصر جلوه دادن شهرداری تهران و کمک به دولت برای فرار از بار مسئولیت و پاسخگویی در فاجعه ی پلاسکو، طبق بررسی های به عمل آمده، بر اساس «تصویب نامه هیات وزیران در بخش آتش نشانی و امور ایمنی» در قالب بخشی از سند آسیب شناسی کلانشهرها، این قانون در اواخر دی ماه سال ۹۳ به تصویب هیئت دولت می رسد و از سوی معاون اول رئیس جمهور در قالب سند آسیب شناسی کلانشهرها به وزارت کار و امور اجتماعی ابلاغ می شود تا جلوی ساخت و سازهای غیر ایمن در کلانشهرها گرفته شده و ساختمانهای قدیمی و فرسوده نیز پلمپ، تخریب و یا نوسازی شوند.

در این سند به روشنی به وظایف وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره ایمن سازی واحد های تولیدی، صنفی و تجاری اشاره شده است؛ در بخشی از این مصوبه آمده است: «قرار گرفتن گزارش های سازمان ها و واحدهای آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری های کشور در خصوص کارگاه های ناایمن شهری در اولویت بازرسی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است»

این ابلاغیه دولت صریحا به وظیفه این وزارتخانه پیرامون لزوم ایمن سازی و دریافت گزارش از آتش نشانی و سازمان های ایمنی و رسیدگی به آنها تاکید دارد؛

طبق شواهد موجود نیز شهرداری تهران بارها در مورد غیرایمن بودن ساختمان پلاسکو به مدیران این مجموعه تذکرات لازم را داده است و از مسئولان امر در دولت یازدهم به ویژه کارشناسان وزارت کار و رفاه و امور اجتماعی که مسئول مستقیم ایمن سازی ساختمان های فرسوده در کلانشهرها می باشد، درخواست پلمپ و بازسازی این بنای نا امن را نموده بود و هر دفعه با بی توجهی کارشناسان این وزارتخانه و نهادهای مربوطه روبرو شده بود.

بحث بر سر پیدا کردن مقصر و یقه گیری و متهم سازی افراد و سازمانها نیست، بلکه موضوع، سهل انگاری دولت در برخورد و پیشگیری از حوادثی مشابه آتشسوزی پلاسکو است که گویا برای دولت محترم امری عادی و معمولی به حساب می آید.

وقتی بر اثر بی کفایتی وزیر مسکن و راه و شهرسازی، در حادثه ی برخورد دو قطار مسافری سمنان به مشهد ۴۰ نفر زنده زنده میسوزند و وزیر مربوطه پشت دوربین میگوید “جای هیچ نگرانی نیست همه ی افراد بیمه بودند”! و یا وقتی بر اثر آلودگی روزافزون هوای کلانشهرها که روزانه تعداد زیادی از هموطنان را با مشکلات تنفسی و ریوی مواجهه کرده است، رئیس سازمان محیط زیست این آلودگی را “مسئله ای عادی ذکر مینماید که در پکن و نیویورک و دیگرهای شهرهای پیشرفته دنیا هم وجود دارد”، و یا زمانیکه شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان رئیس جمهور، به جای یافتن راه حل های انسان دوستانه برای ساماندهی و درمان مشکل کارتن خوابها و گور خوابها، طرح عقیم سازی آنها را مطرح میکند، میتوان نتیجه گرفت که سهم اعتقاد به اصل “پیشگیری بهتر از درمان است”  در سبد برنامه های کارشناسی و اتاق های آنالیز بحران در دولت یازدهم هیچ جایی ندارد و یا اینکه بسیار ناچیز و کم است. به نظر می رسد راز گَزیده شدن های چندباره دولت و ملت در حوادث فاجعه بار و مخاطره آمیز چند سال گذشته مانند حادثه ی قطار سمنان-مشهد و آتشسوزی پلاسکو، همین ارزیابی اشتباه دولت از نحوه ی برخورد با چگونگی حل مشکلات کشور و نبود عزم و همت جدی برای مرتفع نمودن آنها می باشد.

سوالی که در پایان باید از مسئولین پرسید این است که آیا حادثه ی آتش سوزی پلاسکو که بارها غیرایمن بودن بنای آن به کارشناسان وزارت کار، رفاه و امور اجتماعی یادآوری شده بود، آخرین اتفاق ناگوار ناشی از بی توجهی و سهل انگاری مسئولین نسبت به رعایت ایمنی های لازم در امور مشابه است و یا خدای ناکرده پلاسکوهای دیگر نیز در راه است؟

این روزها که همگی به فکر تسلیت و انتشار اطلاعیه برای همدردی با خانواده های آتش نشانان فداکار و مردم محبوس در زیر آوار پلاسکو هستند، آیا مسئولین و دولتمردان، به فکر آتش های زیر خاکستر پلاسکوهای دیگر در دل خیابانها و کوچه های تهران و شهرستانها هستند؟!