استاد روابط بین الملل مطرح کرد؛

عقیم‌سازی اجباری نقض آشکار حقوق بشر است/ آیا تجربه تلخ غرب در ایران تکرار می شود؟

ریحانه احمدی دهکا گفت: عقیم‌سازی اجباری علاوه بر اینکه نقض حقوق بشر به شمار می‌آید، خطرات بهداشتی بسیاری را نیز به همراه دارد.

عقیم‌سازی اجباری نقض آشکار حقوق بشر است/ آیا تجربه تلخ غرب در ایران تکرار می شود؟

به گزارش ۸دی، به نقل از آستان‌خبر؛ ریحانه احمدی دهکا در یادداشتی نوشت: سؤال این است؛ آیا این اتفاق ممکن است بعد از گذشت سال‌ها تجربه تلخی که به‌عنوان لکه سیاهی در غرب نمود دارد در کشور ما بیافتد؟
عقیم‌سازی اجباری در سرتاسر جهان و در بین توده‌های عظیم بسیاری اتفاق افتاده است. به‌عنوان‌مثال در آلمان نازی، چهارصد هزار زن و مرد به‌زور عقیم شدند یا در سوئد ۶۳ هزار نفر که اکثراً زن بودند عقیم شدند و بیش از هشت‌صد هزار مرد و زن در ژاپن و یازده هزار زن در فنلاند بدون آنکه رضایت داشته باشند عقیم شدند. در اوایل سال ۱۹۹۰ ایالات‌متحده آمریکا یک برنامه اصلاح نژادی انجام داد.

در سرتاسر جهان عقیم‌سازی اجباری همچنان تهدیدی برای زنان و مردان به شمار می‌آید. در اکثر موارد یک جمعیت منتخب وجود دارد که برای عقیم‌سازی اجباری مورد هدف واقع‌شده است. اگر کشور در حال کار بر روی یک برنامه اصلاح نژادی باشد، فقرا، اقلیت‌ها، مبتلایان به ایدز وافسردگی، روسپیان، الکلی‌ها، بی‌خانمان‌ها و جنایتکاران از اهداف آن هستند. اغلب وقت‌هایی که دولت‌ها از برنامه‌های کنترل جمعیت حمایت می‌کنند، فقرا و بی‌سوادان اهداف آن هستند.

در ایالات‌متحده امریکا و برخی دیگر از کشورهای غربی مجلات بسیاری بودند که مباحثی با موضوع مزایای این برنامه‌ها منتشر می‌کردند، مثل فصل‌نامه‌هایی با موضوع بهسازی نژادی. همچنین نمایشگاه‌های دولتی مسابقاتی مثل تعیین بهترین کودک یا تعیین قوی‌ترین خانواده برگزار می‌کردند. فیلم‌هایی مانند لک‌لک سیاه نیز ساخته شد. این فیلم حتی فراتر از تشریح منافع حاصل از عقیم‌سازی رفت که شامل ایده کشتن از سر ترحم نیز می‌شد تا جایی که با استفاده از ابزار رسانه شرایط ذهنی آحاد جامعه را برای چنین خشونت‌هایی آماده می‌کردند و آن موقع بود که چنین اقداماتی نیز موردپذیرش قرار می‌گرفت.

اغلب کشورها در حال مبارزه با تعداد زیادی از مردمی بودند که از فقر رنج می‌بردند. در خیلی از این موارد از غذا و لباس به‌عنوان رشوه برای عقیم کردن زنان فقیر استفاده می‌شد. وقتی زنان در ازای رشوه غذا و لباس حاضر به عقیم‌سازی می‌شوند این فقط به این دلیل است که آن‌ها به‌اندازه‌ای که بتوانند از خود مراقبت کنند پول ندارند.

گزارشگر ویژه ملل متحد در مورد منع شکنجه، در گزارش خود به اجلاس بیست و دوم شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد اشاره‌ای به این موضوع داشته است که به تبیین رابطه منع شکنجه و حق سلامت پرداخته است.

نکته مهم در این گزارش، نقض حقوق باروری به‌منزله شکنجه و رفتار غیرانسانی و بی‌رحمانه تلقی شده در مورد جریان سازی جنسیتی و مبارزه با خشونت علیه زنان تأکید ویژه‌ای نموده است.

نهادهای حقوق بشری بین‌المللی و منطقه‌ای، اذیت و آزار و عدم درمان زنانی را که خواستار خدمات سلامت باروری هستند را به‌منزله نقض حقوق بشر و منجر به درد و رنج جسمی و روانی آن‌ها قلمداد نموده‌اند که عقیم‌سازی و سقط‌جنین اجباری را نمونه‌هایی از نقض حقوق افراد در این زمینه شمرده‌شده است: اکنون عقیم‌سازی اجباری اقلیت‌های نژادی و قومی و نیز زنان کارتن‌خواب از جمله معضلات جهانی رو به فزونی است که شکلی از کنترل اجتماعی قلمداد می‌شود، البته اقدامی خشونت‌آمیز و رفتار یا مجازاتی تحقیرکننده است و همچنین سقط‌جنین یا عقیم‌سازی اجباری که توسط مقامات دولتی در راستای قوانین و سیاست‌های تنظیم خانواده به‌صورت اجباری انجام می‌شود، به‌منزله شکنجه است.
گفتنی است عقیم‏سازی اجباری برای اولین بار در ماده ۷ اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری به‏عنوان جلوه خاصی از یک جنایت علیه بشریت به فهرست درآمد.

در بررسی علل و عوامل کارتن‌خوابی در کشور ما به دو مؤلفه عمده می‌توان اشاره می‌شود. عوامل فردی و عوامل اجتماعی. عوامل فردی را می‌توان عواملی مانند اعتیاد به مواد مخدر، الکل، ترس، فقر، ناامنی و نداشتن شبکه حمایتی خانوادگی برشمرد و عوامل اجتماعی به وضعیت نامناسب اقتصادی، بیکاری، به‌هم‌ریختگی هنجارها، ارزش‌های اخلاقی و نبود و یا ناکارآمدی نظام بیمه و تأمین رفاه اجتماعی اشاره دارد. در کشور ما همواره با یک نگاه یک‌جانبه‌گرایی به این پدیده نگریسته شده است که به عوامل فردی کارتن‌خوابی بیش از عوامل ساختاری توجه و تأکید دارد. آیا بهتر نیست قانون‌گذاران ما به‌جای حمایت از طرح ضد حقوق بشری عقیم‌سازی اجباری و پاک کردن صورت‌مسئله به پدیده کارتن‌خوابی نگاهی همه‌جانبه و جامع داشته باشند.

آیا حمایت از این طرح سبب غفلت از سایر وجوه نقش‌آفرین در این پدیده اجتماعی به‌ویژه وجه فرهنگی این پدیده شوم نمی‌گردد. در بی‌خبری و یا نادیده انگاری وجوه فرهنگی کارتن‌خوابی و بی‌خانمانی، متأسفانه شاهد گسترش کارتن‌خوابی و بی‌خانمانی به‌ویژه کارتن‌خوابی زنان هستیم که به نظر می‌رسید طرح عقیم‌سازی اجباری جدایی از ضد بشری بودنش که کشورهای غربی تجربه تلخی را در این زمینه گذرانده‌اند یک مسکن مقطعی تلقی شده و در طولانی‌مدت عواقب جبران‌ناپذیری را برای کشور به همراه خواهد داشت.

انتهای پیام/

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه