هیأت حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران سه شنبه به سرپرستی محمد جواد لاریجانی و همراهی نمایندگان سه قوه مقننه، قضائیه و مجریه جهت ارائه سومین گزارش ملی حقوق بشری تهران را به سمت مقر شورای حقوق بشر در ژنو ترک کرد.
نماینده ایران در دفتر سازمان ملل با انتقاد از ارسال تسلیحات توسط آمریکا، انگلیس و برخی کشورهای اروپایی به خاورمیانه، بر پاسخگویی آنها به خاطر این اقدامات و حمایتشان از جنایات صهیونیستها و آل سعود تاکید کرد.
توافق ژنو برخی را امیدوار کرده بود اما آمریکایی‌ها به گونه ای دیگر به توافق هسته‌ای با ایران نگاه می‌کردند، همین نگاه متفاوت در اظهارات مقامات این کشور نمود عینی داشت.
درحالی که تا پایان زمان یکساله اجرای داوطلبانه مفاد عجیب توافق ضعیف ژنو تنها چند روز باقی است، اما از دودکش مسقط نیز دود سفید خارج نشده و سوغاتی تیم مذاکره کننده کشورمان دلچسب نبود
بر اساس پیش بینی ها، ایران و ۵+۱ احتمالاً توافق موقت جدیدی مشابه توافق ژنو امضا می‌کنند. آیا در این توافق احتمالی، اشتهای آمریکا و غرب از این هم بیشتر خواهد شد؟!
آقای روحانی در تاریخ ۱۵ بهمن ۹۲ از اساتید دانشگاه ها خواسته بود تا به میدان آمده و از توافق ژنو حمایت کنند، اما توضیح نداده بود که در قبال برخوردهای امنیتی و قضایی با اساتید منتقد این توافقنامه موضع دولت چه خواهد بود؟
اگر در نظر بگیریم که دولت تدبیر و امید قرار است به هر قیمتی تا پایان زمان تعیین شده با ۵+۱ به توافق برسد، با توجه به سابقه توافق ژنو و امید غرب به عقب نشینی دولت ایران، شاید یک توافق “شبه ژنو” دیگر در انتظار ایران باشد.
موضوع احتمال توافق ایران و ۵+۱ اکنون مسئله جدیدی به شمار نمی رود چراکه توافق اولیه ژنو نشان داد با گذشتن از برخی حقوق اساسی، می توان با غرب به تفاهم رسید!
سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که اگر “روح” توافق نامه با تحریم های جدید نقض شده چرا ایران واکنش درخوری نشان نداده است؟ از نظر مسئولین دولتی ما “روح” و “جسم” توافق نامه ژنو دقیقا چه تعریفی دارند؟!
