اگرچه بعضی از افراد ادای روشنفکری و حمایت از نقد و منتقدان را نشان می‌دهند اما در عمل و در صحنه قدرت، یک دیکتاتوری تمام عیار را برای خودشان رقم می‌زنند.
رئیس دولت یازدهم صبح امروز در حالی برای افتتاح بیست و یکمین دوره نمایشگاه مطبوعات و رسانه‌ها به مصلای تهران رفت که تحریم این نمایشگاه توسط رسانه‌های اصلی و معتبر کشور، در اعتراض به فشار روزافزون دولت بر رسانه‌های مستقل، سایه‌ی سنگینی بر سر آن انداخته بود.
برای هیچ یک از دلسوزان نظام، این موضوع پذیرفتی نیست که عده‌ای در پوشش مخالفت با دیدگاه‌های آقای مطهری، به چنین شیوه‌ای رفتار کنند، زیرا همه منتقدان شناخته شده مطهری تاکنون مواضع تند او را با شیوه های مستدل و منطقی زیر تیغ نقد برده اند.
معلوم نیست رییس جمهور چگونه انتقاد به تیم مذاکره کننده را “کف زدن برای حریف” و “خیانت پشت جبهه ها” می داند. آیا این نوع اظهارات، گونه ای فرافکنی و منحرف کردن اصل و محتوای انتقاد مطرح شده نیست؟
استدلال مسئولان این است که دولت مدعی اعتدال و انتقادپذیری از همان ابتدا خیال خود را راحت کرده و به منتقدان خود مجوز سخنرانی نداده است تا از تبعات بعدی آن نیز در امان بماند!
در حالی که منتقدان دولت اجازه حضور در دانشگاه ها در مراسم ۱۶ آذر را نیافتند، فتنه گران زیادی با جولان در دانشگاه‌ها خوراک خبری رسانه های معاند را فراهم کردند.
اکنون زمانه ای شده است که طرفداران دولت و برخی دولتمردان، هر صدای منتقدی را «تندرو» می خوانند و حاضر نیستند کمی به محتوای نقدها فکر کرده و بلکه حتی آنها را درست بخوانند، که این خود مصداق عدم اعتدال است.
چرخش غیراصولی در مواضع روزنامه های زنجیره ای بیانگر این نکته است که حامیان امروز دولت یازدهم از چه استراتژی تبعیت می کنند. استراتژی که نه در حمایت از دولت، که در حمایت از خط فکری تعیین شده برای آنها طرح ریزی شده است.
حدود ۱۰۰نماینده با تقاضای کتبی و انتقاد شدید از اظهارات اخیر روحانی که منتقدان مذاکرات را بزدل خطاب کرد،خواستار حضور وی در صحن مجلس و تشکیل جلسه غیر علنی جهت بررسی و تصمیم‌گیری نسبت به اظهارات وی شدند.
