به یقین اگر شیخ زاهد گیلانی میدانست که روزی در لاهیجان و بر فراز کوهی بلند مجددا مزارش را آب فراخواهد گرفت هرگز سلطان حیدر را خواب نما نمی نمود که تربت وی را برای در امان ماندن از گزند آب دریا از سیاورود به دامنه کوهی در شیخان ور لاهیجان انتقال دهند.
