به گزارش ۸دی، روح‌الله پوراسماعیلی فومنی در یادداشت خود در کیهان نوشت:

آخرین باری که ایشان را از نزدیک دیدم، اوایل سال گذشته در حسینیه حضرت ابوالفضل(ع) سپاه قدس گیلان و در مراسم بررسی آخرین وضعیت تحولات منطقه و سوریه بود که در آن برنامه به‌عنوان مجری انجام وظیفه می‌کردم.
سیمای با اخلاص وی گواهی می‌داد که عاقبت در این جبهه، محاسن سپید کرده از جهاد در دوران دفاع مقدس را با خون دفاع از حریم اهل‌البیت(ع) در حلب، خضاب کرده و به قافله امام و شهدا خواهد پیوست. حاج حسین آمده بود تا برای مردم مظلومی که تاوان حمایت از ما در جنگ ۸ ساله که همه علیه ما بودند را می‌دادند، کمک جمع‌آوری کند!
– می‌گفت؛«نامردی است که امروز آنها را تنها گذاشته و کمک نکنیم. گناه مردم و دولت سوریه این است که پای حمایت از ما ایستاده‌اند…» و شماتت می‌کرد آنهایی را که شعار عوامانه «چراغی که به خانه رواست…» را سر می‌دادند  و می‌گفت؛‌«جدا از دیدگاه انسانی و اسلامی و جوانمردی نسبت به این قضیه، عقل حکم می‌کند چون آنها امروز خط اول دفاعی محور مقاومت در برابر جبهه استکبار هستند، هر اندازه که می‌توانیم باید به آنها کمک کنیم…»
– می‌گفت؛«وهابی‌ها و داعشی‌ها بی‌رحم و بی‌عاطفه‌اند. ما در سنین نوجوانی و جوانی هر وقت در روضه‌ها می‌شنیدیم که شمر (لعنت‌ا.. علیه) چگونه سر مبارک امام حسین(ع) را از پیکر جدا کرد، تصور و ترسیم آن صحنه در ذهنمان بسیار سخت بود که یک انسان چقدر باید شقی باشد که سر بهترین بنده خدا روی زمین را آنگونه از تن جدا می‌کند. اما پس از دیدن جنایات وحشیانه داعشی‌ها که به راحتی کندن پوست پرتغال، چگونه کوچک و بزرگ مردم مظلوم سوریه را ذبح و مثله می‌کنند، الان آن روضه‌ها را بیشتر درک می‌کنیم»
– می‌گفت؛ که همیشه دلتنگ یاران و همرزمان شهیدش در لشکر انصارالحسین همدان، قدس گیلان و… است و از اینکه از قافله آنها جا مانده بسیار زجر می‌کشد. دلتنگ حاج احمد متوسلیان بود که انس عجیبی با او داشت.
– می‌گفت:‌«کلمه بازنشسته در فرهنگ پاسداری باطل است. مگر می‌شود یک پاسدار که در دوران جنگ، خون و شهادت حضور داشته، همه چیز را رها کند و بازنشسته شود…» و به راستی با جهاد و شهادت خویش، چه زیبا مهر ابطال بر کلمه بازنشستگی در فرهنگ پاسداری زد.
– می‌گفت؛‌«فتنه‌گران و سران فتنه ۸۸ اگر توبه هم کنند بخشیده نمی‌شوند. چرا که به ارزش‌ها و آرمان‌های مقدس نظام بی‌حرمتی کردند…» همین بصیرت و هوشیاری وی در شناخت توطئه و نفوذ دشمن و دنباله‌روهای داخلی آنان باعث شد که حتی ساعاتی پس از اعلام خبر شهادت وی، چگونه سایت‌های حامی فتنه، موضع نفرت‌انگیزی علیه او گرفتند!
– می‌گفت؛‌«داعشی‌ها، دست‌پرورده‌های آمریکا و اسرائیل هستند که با پول سعودی، منطقه را به آتش کشیده‌اند. ما با کسانی مبارزه می‌کنیم که بهترین آموزش‌های رزمی را دیده‌اند نه با افراد مبتدی، با کسانی می‌جنگیم که براساس تعصبات جاهلانه بر اعتقادات انحرافی‌شان، تا آخرین نفس و آخرین فشنگ، دست از حمله و جنایت برنمی‌دارند و…» و اگر تلاش طاقت‌فرسای سردار و امثالهم در تشکیل بسیج مردمی سوریه و آموزش آنها نبود معلوم نبود که تحولات منطقه چه سرنوشت رقت‌باری پیدا می‌کرد؟!
و براستی که او را باید سردار مبارزه با تروریسمی دانست که تمام توان خود را برای جلوگیری از نفوذ و گسترش هر چه بیشتر گفتمان انقلاب اسلامی و شکست محور مقاومت بسیج کرده است.
حاج حسین همدانی ثابت کرد که از سیطره و نفوذ «کد خدا» در این منطقه چیزی جز یک اسم باقی نمانده است و قدرت روزافزون محور مقاومت و انقلاب اسلامی ایران، نظام سلطه را در منطقه به چالش کشانده تا جایی که تصور حل هر مشکلی در منطقه بدون حضور ایران، یک اشتباه بزرگ خواهد بود.
سردار ثابت کرد که برای حفظ این قدرت فزاینده می‌بایست ارتباطمان را با خدا قوی‌تر کنیم، نه کدخدا!!
… و اینکه در آن سخنرانی این نکته را هم گفت که؛‌«شهدای مدافع حرم، شهدای بسیار مظلومی هستند، نگذارید آنها گمنام بمانند…»
شهادتت مبارک، سردار