به گزارش سرویس سینمایی ۸دی، در تاریخ سینمای ایران پیش از این فیلم هایی در مدت زمان کم و سبک (از نظر زمانی) تولید میشد و فیلم سینمایی محمد رسول الله(ص) با مدت زمان ۳ ساعت ، بهانه ای شد تا به نکته ای مهم اشاره شود.

فیلمی پر بار ، مهربان ، متفاوت از لحاظ تکنیک و عمیق از لحاظ محتوا در تاریخ سینمای ایران و از تولید این فیلم میتوان برداشت کرد که علم سینمای ایران همچنان که رو به جلو حرکت می کند، ساختار و فیزیک سینما ها بیشتر فرسوده می گردد.

تولیدکنندگان و کارگردانان ایران با تلاش فراوان و کارشبانه روزی برای مردم فیلم می سازند و مسلمآ این دستاورد باید در مکانی به نمایش در بیاید که این موضوع اصلی ماست که آیا این مکان ظرفیت این نمایش را دارد؟!

به سالن های سینمایی جاهای دیگر کشور و استان گیلان کار نداریم و از مشکلات سینماهای رشت پرده برمیداریم اما قابلیت گسترش و پیگیری در سراسر کشور را دارد.

در واقع میتوان اینگونه برداشت کرد که اگر فیلم با روح بیننده درگیر می شود، محیط سینما هم با جسم مخاطب درگیر است و هردوی اینها مکمل یکدیگرند.

با نمایش فیلم محمد(ص) در سینماهای رشت و رفتن و دیدن این اثر بزرگ در مدت زمان ۳ ساعت و بسیار طولانی ، اولین مسئله ای که نصیب بینندگان این فیلم میشود ؛ خستگی، پا درد، گردن درد، خشک شدن و در نهایت اعصاب خوردی است که از وضعیت سالن ها به مردم منقل میشود.

تصویر بالا فقط یک نمونه است و متعلق به سینماهای رشت نیست(متاسفانه مقدور به تهیه تصاویر از سینماهای رشت نبودیم)

به یکی از سینماهای رشت میرویم تا فیلم را ببینیم ، اول با صندلی های کوچک و پاره آن مواجه میشویم……فیلم شروع میشود……صدای نامفهوم سیستم صوتی سینما و وضوح پایین تصویر دومین مسئله ای است که در ذوق میزند!……بعد از گذشتن بیش از دو ساعت از مدت فیلم از افراد بغل دستی و پشت سری اینطور میشنوی که دوست دارند هرچه زودتر تمام شود…..و وقتی اینطور نمیشود بلند میگویند:اه……….!!!

پس میتوان گفت که این بزرگترین ظلم سالن سینماهای شهرستان رشت به فیلم محمد(ص) است و از وزارت ارشاد گیلان و دیگر متولیان جدا تقاضا داریم که از این موضوع ساده عبور نکنند ؛  هزینه کردن برای ارائه خدمات مطلوب در یک محیط فرهنگی ، هزینه ای از دست رفته و تلف شده نیست بلکه یک سرمایه گذاری بلندمدت است.

از طرفی مخاطبان دوست دارند که فیلم پیامبرشان را ببینند و فیلم هم بر احساسات و روح مخاطبان اثر بگذارد ولی این فضای نامطلوب به تبع در اولین اقدام یک خاطره بد به جا میگذارد.

در سینماهای غرب ساخت فیلم های چند ساعته مرسوم است و با وجود فضای فنی و راحتی برای مردم در سالن ها حتی تا یک روز هم احساس خستگی به بیننده دست نمیدهد.

فیلم محمد رسول الله(ص) به سبب اینکه اولین گام در این عرصه است پس بیش از این خورده نمیگیریم اما از آنجایی ایراد به کار مسئولین وارد است که در صورت پیشرفت عرصه فیلمسازی، پیشرفتی در فراهم آوردن محیطی توام با آرامش و راحتی و کیفیت فنی برای مردم در سالن سینماها حاصل نشود!

لازم به یادآوری است که انداختن بطری آب معدنی، پوست تخمه و محیط آلوده و همچنین بازی و سرو صدای کودکان که حواس مردم را پرت میکند و تبدیل شدن محیط فرهنگی به مکان خوشگذرانی برخی از بزرگسالان ؛ به مسئولین ارتباطی ندارد و آن به خواست خود مردم برمیگردد.

ولی با تمام این مشکلات تحمل گردن درد و پا درد برای تماشای این فیلم در سالن های رشت ارزش آن را دارد…..اما به بیماران رماتیسمی توصیه نمیشود و صبر کنند تا نمایش خانگی فیلم بیاید!!!

منتقد: محمد جواد فلاح